بررسی رابطه موانع رفتاری بر توانمندسازی منابع انسانی درراستای تحول اداری (مطالعه موردی کارکنان شرکت ارتباطات زیرساخت)

امروزه توانمندسازی کارکنان از مهمترین استراتژی هایی است که از سوی شرکت ها برای افزایش عملکرد سازمان ها باید مورد توجه ویژه ای قرار بگیرد . در این راستا موانع متعددی وجود دارد که هر کدام بسته به نوع سازمان ها از درجه اهمیت مختلفی برخوردارند، ازجمله مهمترین این موانع، موانع رفتاری در سازمان می باشد. جامعه آماری تحقیق را کلیه مدیران ارشد، میانی و کارشناسان شرکت ارتباطات زیرساخت که متشکل از 1600 نفر هستند تشکیل می دهند که از بین آن ها 310 نفر با استفاده از فرمول کوکران به عنوان حجم نمونه انتخاب گردیده است.تحقیق پیشنهادی از لحاظ ماهیت و هدف از نوع تحقیق کاربردی و از نظر روش گردآوری و تحلیل داده ها از نوع توصیفی می باشد که از روش همبستگی سود جسته است از پرسشنامه،ضریب آلفای کرونباخ، آزمون کولموگروف- اسمیرنوف و ضریب همبستگی اسپیرمن به ترتیب به عنوان ابزار، محاسبه پایایی متغیرهای تحقیق، نرمال یا غیر نرمال بودن داده ها و آزمون فرضیه ها استفاده می کند. نتایج حاصله از آزمون فرضیات بدین ترتیب بود که بین موانع رفتاری و توانمندسازی و ابعاد پنجگانه شایستگی، موثر بودن، حق انتخاب، معنیداری و اعتماد رابطه معنیداری وجود دارد. بین فقدان انگیزش و توانمندسازی رابطه معنیداری پیدا نشد. در بین ویژگی های دموگرافیک نیز تنها تفاوت سن باعث تفاوت نظرات افراد در مورد توانمندسازی گردیده است.

کلیدواژه ها:

موانع رفتاری ، توانمند سازی ، تحول اداری ، شرکت ارتباطات زیرساخت