نقش قانون بنفورد در رابطه بین محافظهکاری حسابداری، سرمایهگذاران نهادی و مدیریت سود؛ شواهدی از بورس اوراق بهادار تهران

هدف اصلی این پژوهش بررسی نقش قانون بنفورد در رابطه بین محافظه کاری حسابداری، سرمایه گذاران نهادی و مدیریت سود در شرکتهای پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران میباشد. در پژوهش حاضر سعی گردیده تا با بررسی تأثیر محافظه کاری حسابداری و مالکیت نهادی بر دستکاری سود در واحد تجاری، رابطه متقابل این دو معیار مورد آزمون قرار گیرد. ما در این پژوهش برای یافتن مدیریت سود، چهار رقم اول سود خالص شرکتها را طی دوره زمانی 1384 تا 1393 بهوسیله قانون بنفورد مورد آزمون قرار داده و این کار را با استفاده از گروه های مختلفی از شرکتهای نمونه با درجات مختلفی از محافظه کاری مالکیت نهادی انجام دادهایم. همچنین برای محاسبه محافظه کاری حسابداری از مدل خان و واتس ( 2009 ) استفاده شده و تعیین سطح بالا و پایین محافظه کاری حسابداری و مالکیت نهادی نیز بهوسیله شاخص مرکزی میانه صورت گرفته است. روش اماری مورد استفاده جهت آزمودن محافظه کاری، رگرسیون چند متغیره با استفاده از روش حداقل مربعات تعمیم یافته برآوردی (EGLS ) و برای هریک از فرضیه های پژوهش آزمون کای اسکوئر میباشد. نتایج پژوهش که بر پایه روابط قانون بنفورد و آزمون کای اسکوئر بهدست آمده، بیانگر آن است که در صورت بالا بودن معیار محافظهکاری حسابداری و پایین بودن معیار سرمایهگذاران نهادی و یا بالعکس بهطور همزمان، این دو معیار می توانند به کاهش مدیریت سود در واحد تجاری کمک نمایند.

کلیدواژه ها:

محافظه کاری حسابداری ، مدیریت سود ، سرمایهگذاران نهادی ، قانون بنفورد ، بورس اوراق بهادار تهران