بررسی همساز کردن نیازهای عملکردی فضاهای آموزشی با فضاهای درمانی تحت پوشش یک حجم کلی در شهر تبریز

تامین و تجهیز سیستم های خدمات درمانی و توزیع متناسب آن ها در منطقه حادثه دیده از بزرگ ترین چالش های فراروی مدیریت بحران است. کمبود شدید فضاهای درمانی هنگام وقوع بحران، و عدم امکان تامین آن در بحران ناشی از زلزله اهمیت طراحی فضاهای انعطاف پذیر بیشتر آشکار می کند. استفاده از پتانسیل های موجود و بررسی امکان تغییر کاربری فضاها، بالاخص فضاهای آموزشی به درمانی( اورژانس تروما) هنگام وقوع بحران باعث کاهش چشمگیر تلفات جانی خواهد شد. به منظور رسیدن به زیر بنای کلی، برای فهم بهتر و ارزیابی راهبردهای متفاوت در طراحی، ابتدا آنچه را که تاکنون از طریق علوم به نوع خاص برنامه فیزیکی استاندارد (برای فضاهای آموزشی و فضاهای درمانی) پرداخته شده است. بررسی کرده و برای طرح مورد نظر، برنامه فیزیکی تجمیعی، از طریق همساز کردن نیازهای عملکردی فضای آموزشی و درمانی تحت پوشش یک حجم کلی، و حذف پارامترهای مشترک با تطبیق کاربری فضاها، تنظیم گردید. و بررسی های لازم با رعایت حداقل استاندارد های مورد نیاز انجام پذیرفت. با یک بررسی علمی و یکپارچه کردن عناصری به ظاهر نامتشابه و ایجاد منطقی بین فضاهای داخلی و هماهنگی بین کاربری های مختلف و متفاوت با تچمیع عملکردها، به نحوی که تمام اجزاء به شکل فعال، بخشی از یک حالت کلی باشد می توان به یک طرح ایده آل با حداکثر بهره وری در شرایط خاص دست یافت.

کلیدواژه ها:

طراحی فضاهای آموزشی ، طراحی فضاهای درمانی ، مدیریت بحران زلزله