تحلیلی بر معیارهای مکانگزینی مدارس مقطع راهنمایی شهر لنگرود

مکانهای آموزشی یکی از کاربریهای اساسی است که تخصیص فضا به این کاربری از موضوعات مهم برنامه ریزان و برنامه ریزی شهری می باشد. به دلیل حساسیت این کاربری و ارتباط مستقیم آن با خانواده ها، نحوه تخصیص فضا برای کاربری آموزشی از اهمیت زیادی برخوردار است. افزایش سریع جمعیت شهرهای ایران به دلیل نبود نظام مدون و دقیق برنامه ریزی در اکثر شهرهای ایران مشکلات فراوانی را به وجود آورده که از مهمترین آنها کاهش سرانه خدمات آموزشی میباشد. تحلیل مقر و موقعیت فضاهای آموزشی و چگونگی مکانیابی آنها از نظر بهداشتی، ایمنی و امنیت، دسترسی، ساختارهای فضایی و کالبدی، عوامل اجتماعی و فرهنگی و اقتصادی میتواند ما را در بررسی علل ضعف و قوت تحصیلی دانشآموزان و ارتقاء کیفیت آموزشی جامعه یاری دهد. توجه به شعاع دسترسی دانش آموزان به مدارس، چگونگی همجواری مکانهای آموزشی در ارتباط با سایر کاربریها، تعداد دانش آموزان در کلاس و مدارس در مقایسه با آستانه های استاندارد و ... از جمله موارد مورد توجه هستند. در تحقیق حاضر با تشکیل پایگاه اطلاعاتی، مدارس مقطع راهنمایی شهر لنگرود با بررسی متغیرهای مهمی چون جمعیت، کاربری مطلوب شهری، مکان مدارس، عامل سازگاری، مطلوبیت و با بهره گیری از فناوری سیستم اطلاعات جغرافیایی مورد ارزیابی قرار گرفته است. روش کار در این پژوهش به گونهایی است که پس از مطالعه مفاهیم نظری شرایط موجود مدارس مقطع راهنمایی از نظر محل قرارگیری با توجه چهار ماتریس سازگاری، مطلوبیت، ظرفیت و وابستگی، مورد بررسی قرار گرفت. برای این منظور ابتدا ضوابط مؤثر در مکانیابی مدارس مشخص شد و پس از آنکه معیارهای مکانگزینی (شعاع پوششی، جمعیت و تراکم آن، نزدیکی به شبکه معابر (دسترسی ها) ، و کاربری اراضی (همسایگی های سازگار و همسایگی های ناسازگار) مشخص و اطلاعات تحلیلی مرتبط با هریک از آنها بر اساس نقشه کاربری اراضی شهر در سامانه سیستم اطلاعات جغرافیایی ارزیابی گردید. در این راستا از تکنیک تعیین حریم نیز استفاده شد.

کلیدواژه ها:

فضای آموزشی ، مکانیابی ، سیستم اطلاعات جغرافیایی ، مدارس مقطع راهنمایی ، لنگرود