برآورد تابع تقاضای سفر در بخش حمل و نقل جادهای با استفاده از روش خودرگرسیون برداری (VAR)

امروزه، حرکت و جابه جایی یکی از عمده ترین الزامات اساسی است که نتایج اقتصادی را به دنبال دارد. در علماقتصاد مجموعه خدماتی که سبب انتقال و جابه جایی منابع تولید می گرد د، دارای ارزش اقتصادی است وبخشی از جریان تولید محسوب می شود. از این رو حمل و نقل از جمله ضروریات اقتصادی است که توجه وتأمل بیش از پیش را می طلبد. در این مقاله تقاضای سفر در حمل و نقل جاده ای با استفاده از روشخودرگرسیون برداری (VAR) طی سال های 90- 1350 برآورد شده است. نتایج حاصل از تخمین مدل نشان می دهد که در بلندمدت بیشترین تأثیر بر تقاضای حمل و نقل جاده ای مسافر را نرخ رشد تولید ناخالصداخلی دارد. یعنی هرگاه نرخ تولید ناخالص داخلی 1 درصد رشد کند، تقاضای حمل و نقل جاده ای مسافر1/04 درصد افزایش پیدا می کند. از سوی دیگر مدل فوق نشان می دهد که کشش قیمتی تقاضای حمل و نقلجاده ای مسافر 0/78 است. به عبارت دیگر کشش قیمتی تقاضای حمل و نقل جادهای مسافر بی کشش (کمتر از یک بوده و تأثیر کمتری دارد) بوده است. همچنین با افزایش 1 درصدی طول راه اصلی، تقاضای مسافر دربخش حمل و نقل جادهای به میزان 0/3 درصد افزایش خواهد یافت.

کلیدواژه ها:

تقاضای سفر ، حمل و نقل جاده ای ، خودرگرسیون برداری