فرایندارزشیابی برنامه های آموزش مهندسی ایران

توانایی حرفه ای را می توان ارتباط پیچیده ای میان سه مقوله دانش، مهارت و نگرش به حساب آورد بدین منظور، یک برنامه آموزش مهندسی باید بتواند دانش آموختگانی تربیت کند که ضمن داشتن دانش کافی از مبانی علوم و مهندسی، مهارت و توانایی در ارتباطات، کارگروهی و خودآموزی و نیز نگرش درستی به محتوای اجتماعی، اقتصادی و زیست محیطی مهندسی و آموزش مداوم داشته باشند هر برنامه آموزش مهندسی باید علاوه بر اهداف تعریف شده نظامی برای ارزیابی دستاوردها یعنی میزان دستیابی به این هدفها داشته باشد تا بتواند میزان آمادگی دانش آموختگان خود را برای مواجهه با واقعیتهای دنیای کار ارزیابی کند در کشور ما با وجود افزایش بی سابقه تعداد مراکز آموزشی و تنوع برنامه های درسی در طی دو دهه گذشته، توجه مشابهی به ارزیابی مستقل برنامه های آموزشی و محصولات آنها یعنی دانش آموختگان صورت نگرفته است به دنبال تاسیس انجمن آموزش مهندسی ایران در سال 1388 برقراری سازکاری برای ارزشیابی برنامه های آموزشی مهندسی در دستور کار قرار گرفت در همین خصوص، سازمان ارزشیابی آموزش مهندسی ایران شکل گرفت فرآیند ارزشیابی مورد نظر این سازمان متشکل از دو مرحله ارزیابی درونی و بیرونی است ارزیابی درونی توسط خود موسسه آموزشی و با در نظر گرفتن ارزیابی درونی، میزان دستیابی به دستاوردهای آموزش مهندسی و بهبود کیفیت برنامه را می سنجد در مقاله حاضر سازکاری برای اجرای فرایند ارزشیابی برنامه های آموزش مهندسی ایران، شامل ارزیابیهای درونی و بیرونی، عرضه می شود

کلیدواژه ها:

ارزشیابی ، ارزیابی درونی ، ارزیابی بیرونی ، ملاکهای ارزشیابی ، سازمان(موسسه) ارزشیابی آموزش مهندسی ایران