تریاژ پیش بیمارستانی

زلزله یکی از بلایای طبیعی است که هر ساله گریبانگیر جامعه بشری می شود و خسارات زیادی را بوجود می آورد . بطوریکه در طی 20 سال گذشته بیش از 3 میلیون حادثه در سراسر دنیا رخ داده که به دنبال آن حداقل 800 میلیون نفر تحت عوارض ناشی از آن قرار گرفته و تخمین زده است که براورده هزینه های ناشی از صدمات حدود 5 میلیون دلار می باشد. لذا تلاش در جهت بالا بردن کیفیت ساختمان ها و دیگر پیش بینی هایی منجر به پیشگیری اولهی از صدمات جبران ناپذیر آن گردد. کاملا بدیهی به نظر می رسد. از طرف دیگر سرویس دهی پزشکی مناسب می تواند باعث کاهش صدمات مرگ و میر شود . هدف از این مطالعه بررسی الگوهای عملکرد پزشکی در سرویس دهی به مصدومین و امداد رسانی اولیه می باشد. بحث: پاسخ های عملکرد هیا پزشکی که در بیمارستان های منطقه ای و تیم های یاری رسان تکیه دارد ممکن است در پیشگیری از مرگ و میر های زیاد در حوادث شدید ناکافی باشند. لذا برا افزایش زنده ماندن مراحل مختلفی وجود دارد تا امداد رسانی و نجات مصدومین صورت گیرد که مهمترین آنها در زمان پاسخ دهی است که معیار بسیار مهمی است بطوریکه در زلزله ای که رد سال 1388 در ارمنستان و 1980 در ایتالیا رخ داده بود نشان داده که 95 تا 85% قربانیانی که از زیر آوار صدمات ساختمانی نجات پیدا کرده بودند ، در طی 24 ساعت اول بعد از زلزله بوده و همچنین نشان داده که در طی 2 تا 6 ساعت اول بعد از وقوع زلزله ، کمتر از 50% مردمی که در زیر آوار های ساختمانی بودند هنوز زنده بودند، لذا اینها نشان می دهد که الگوهای عملی در پاسخ دهی به پزشکی به حوادث جهت سرویس دهی به موقع و کارامد خیلی مهم است لذا بر این اساس ، الگوی عملی کبار رفته افراد امدادگر و داوطلب را به سه گروه تقسیم می کند و هدف از تشکیل این گروهها ، تثبیت شرایط قربانیان در محل و تسخیل انتقال آنان به بیمارستان های محلی یا مکانهایی که برای تخلیه افراد تخصیص داده شده است. این الگو و برنامه ها را به سه فاز تقسیم می کند. 1- در ساعت 0-1 بعد از وقوع زلزله ، درمانهای یکنفری ، و تریاژ اولیه در منطقه انجام میگیرد 2- در ساعت 12-1 درمانهای اولیه در مراکز درمانی انجام میگیرد. 3- در ساعت 12-72 مصدومین در مناطقی جهت تخلیه و انتقال و جمع آوری می شوند . بعد از انجام اقدامات درمانی اولیه بیماران بر اساس نوع وضعیتشان که در تریاژ اولیه مشخص شده توسط هلی کوپتر به مناطق درمانی مناسب و بیمارستان ها منتقل می شوند نتجیه گیری: پیشگیری اولیه مهمترین نقش ار در کاهش صدمات و مرگ و میر دارد و لذا نقش آموزش مداوم به پزشکان ، پرستاران و افراد داوطلب جهت امدادگری و تریاژ مصدومین و اقدامات درمانی خیلی مهم است. و همچنین زمان حضور تیم های آموزش دیده در محل جهت انجام مراقبت های پزشکی و تجهیزات مناسب و داشتن یک سیتم برنامه ریزی می تواند میزان صدمات مجروحین مرگ و میر را کاهش دهد