امر به معرف و نهی از منکر از منظر قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران

حکومت اسلامی توجه ویژه به امر نظارت بر حاکمیت داشته و برای ضمین این منظور ابزار و راه کارهای متعدد و مختلفی را نیز طراحی یا استفاده نموده است. در تحلیل اصل هشتم قانون اسای سه محور که عبارتند از : بررسی واژگان، تحلیل مفهومی و راه کارهای اجرایی کردن اصل هشتم را بیان می داریم. در محور اول تعریف دقیقی از واژگان »دعوت به خیر «، »معروف و منکر« (در فقه و حقوق) و »دولت « ارائه شده است. در محور دوم برای درک درست تر از اصل هشتم، اموری مانند رابطه امر به معرف و نظارت، حوزه های امر به معروف و نهی از منکر، تکلیفی بودن نظارت همگانی، عمومیت امر و نهی کنندگان، عمومیت امر و نهی شوندگان، عمومیت مصادیق امر و نهی و ابزارهای نظارت مردم بر دولت مورد توجه قرار گرفته اند. محور سوم، نیم نگاهی به ذیل اصل هشتم داشته و تصویب سازمانی هماهنگ کننده از سوی مجلس شورای اسلامی را لازمه اجرایی شدن اصل هشتم دانسته است؛ نهادی که در مقام سیاست گذاری، برنامه ریزی و نظارت بر انجام صحیح امر به معروف و نهی از منکر در جامعه می باشد.