تقاضای سفرهای درون شهری تهران و ترافیک نوع وسیله نقلیه

تراکم بیش از اندازه جمعیت همراه با افزایش سرسام آور وسائل نقلیه، باعث شده که همواره ترافیک در راس مسائل لاینحل شهر قرار گرفته و از اهم آن بشمار برود. از آنجا که یکی از راه حلهای موجود برای کاهش معضل ترافیک تهران عرضه بهینه و کارای وسایل نقلیه عمومی است به نحوی که مطلوبیت ناشی از خدمات حمل و نقل حداکثر و هزینه های خارجی آن حداقل شود نیاز به آگاهی از تقاضای کل سفرهای درون شهری و همچنین میزان تقاضای سفر و تفکیک آن مورد بررسی قرار می دهیم لذا منظور ما از تقاضا، تقاضای اقتصادی است نه تقاضای بالقوه، موضوع مقاله بحث مهندسی ترافیک نمی باشد و موضوع بحث در این مقاله موارد سنتی مهندسی ترافیک، تولید، توزیع و تخصیص و ازدحام ترافیک نمی باشد. روش تحلیل در این رساله بر اساس بکراگیری تکنیک و روش سیستمهای دینامیکی است که دارای نگرش کلی نگر می باشد که تعامل بین متغیرها را به صورت پویا در نظر می گیرد یعنی با مشخص شدن مقدار اولیه هر متغیر پویایی در نظر گرفته شده در مدل باعث شبیه سازی میزان آن متغیر در سالهای بعدی می شود، لذا بر خلاف مدلهای دیگر در این مدل فعل و انفعالات بخش جمعیتی، اشتغال و آموزش که تاثیر مهمی روی تقاضای سفرهای درون شهری دارند به همراه تقاضای سفر همزمان و در ارتباط با هم در نظر گرفته میشود. همچنین از آنجا که دراین بخش سری زمانی قابل اتکایی وجود ندارد این روش می تواند محاسبه ما را بهبود بخش که این نتایج حاصل گردید: در طی مدت شبیه سازی مدل، جمعیت تهران با نرخی معادل 1/02 درصد در حال افزایش است و جمعیت محصل درحال کاهش است و تقاضای نیروی کار در حال افزایش است و همچنین تقاضای کل سفرهای درون شهری در حال افزایش بوده همچنین حمل و نقل انبوه (شامل اتوبوس، مترو و سرویس) بیشترین سهم سفرهای درونشهری راشامل می شود و بعدا از خود خودرو شخصی سهم دوم را دارا است سهم سوم سفرهای درونشهری توسط تاکسی و مسافربر شخصی انجام می گیرد سهم بعدی سفر را مینی بوس در اختیار خود دارد.

کلیدواژه ها:

حمل و نقل ، تقاضا ، سیستم دینامیکی ، متغیرهای اقتصادی اجتماعی ، لوجیت