طراحی محله تاب آور شهری در بحران زلزله موردی محله سالم آباد یاسوج

در کشور ایران علیرغم تجارب تلخ ناشی از خسارات زلزله های پیشین ، تنها اقدامات اندکی در راستای آمادگی و مقاوم سازی شهرها پیش ازبحران صورت گرفته که مهمترین آن تدوین آیین نامه طراحی ساختمانها در برابر زلزله بود که ضوابط ارائه شده در این آییننامه تنها به مقاوم سازی تک بناها محدود بوده و به ایمنی فضاهای باز و عمومی شهر و محله نظیر خیابانها ، میادین و عناصر وابسته به آنها توجهی نشده است . دراین صورت زمان وقوع زلزله ساختمانها به مثابه قفسی عمل میکنند که انسانها را در خود محبوس کرده و امکان امدادرسانی به آنها وجود ندارد . از آنجا که در حال حاضر دیدگاه غالب از تمرکز صرف بر برنامه های کاهش آسیب پذیری و مقاوم سازی در برابر سانحه به افزایش تاب آوری دربرابر مقابل سوانح تغییر پیدا کرده است ، این نوشتار در صدد است با طراحی کالبد محله تاب آور شهری مبنی بر تکثر فعالیتها در برابر زلزله نمونهموردی محله سالم آباد یاسوج با استفاده از مدل مکان پایدار و طراحی محله پایدار در قالب تاب آوری محله بپردازد . روش این پژوهش بر پایه مرور متون و اسناد مرتبط در این حوزه ، ضمن بررسی مفاهیم نظری تاب آوری شهری به ابعاد مختلف آن و طبقه بندی و علل و عوامل دخیل در آن به تبیین کیفیت های دخیل در طراحی شهری تاب آور در محله سالم آباد بپردازد .یافته های تحقیق نشان می دهد که وجود کیفیتهای طراحی شهری می توانند در ساخت شهرها ، محلات و دیگر فضاهای شهری تاب آور موثر باشند ، که محله سالم آباد شهر یاسوج از این مولفه ها فاصله دارد و در برابر بحرانها آسیب پذیر است .

کلیدواژه ها:

تاب آوری ، طراحی شهری ، زلزله ، محله سالم آباد یاسوج