تحلیل اقلیمی کوشک های صفوی

از دیرباز در معماری و شهرسازی ایران، عامل اقلیم به عنوان یک پارامتر ویژه در طراحی، مورد توجه بوده اس ت. مطالعات و تحقیقات اخیر نشان می دهد که معماران دوران گذشت ه، جهت تأمین آسایش ساکنان بخوبی هر چه تمام از پتانسیل های اقلیمی مناطق مختلف استفاده نموده و ح داکثر بهره وری از نور و گرمای خورشید یا بادهای فصلی را داشته اند. از طرفی معمولاً معماری مسکونی ایران را با ویژگی خاص آن یعنی حیاط مرکزی معرفی کرده اند و همین امر باعث شده معماری برونگرا کمتر مورد مطالعه قرار گیرد.کوشک ها نوعی از معماری برونگرا م یباشند که در میان باغ قرار گرفته اند. در نوشتار حاضر سعی گردیده است تا با توجه به محدودیت حجم متن بخشی از بهره وری بهینه انرژ یهای طبیعی در روند طراحی و معماری کوش که ا مورد مطالعه و بررسی قرار گیرد. از آنجا که یکی از درخشان ترین دوره های هنری ایران پس از اسلام دوره ی صفویه است و کوشک های باارزشی از آن زمان باقیمانده گونه شناسی کوشکهای این دوره ی زمانی برای مطالعه انتخاب شده است. روش مطالعه ی کتابخانه ای و بررسی منابع و مستندات روش عمده گردآوری اطلاعات در این پژوهش است و روش تجزیه و تحلیل این اطلاعات توصیفی و مقایسه ای است. نتیجه ی این پژوهش آشکار می سازد مانند دیگر بناهای سنتی در ایران، در ساخت کوشک ها نیز مسایل اقلیمی در نظر گرفته شده اس ت. مصالح پرجرم کوش ک ها نه تنها پیشرفت گرما در دیوار را به تأخیر می اندازند بلکه در طول روز نیز به صورتی جاذب گرمایی عمل م یکنن د. سای ه با نها، ایوا نها، ارسی و پنجره های مشبک نور خورشید را کنترل و تنظیم میکند. بهره گیری از باد و کاشت گیاهان نیز در تهویه و تعدیل هوای داخل کوشک بسیار مؤثر می باشند

کلیدواژه ها:

کوشک ، برونگرا ، اقلیم ، صفوی