زیرساختهای اساسی توسعه پایدار در راستای اعتمادسازی شهر الکترونیک مطابق با قانون تجارت الکترونیکی ایران در هزاره سوم ارتباطات

توسعه شهری یکی از پدیده های ویژه بوده که در رشد سریع شهرها و پیشی گرفتن آن از توانایی ها و منابع مدیران شهری، ارائه خدمات شهری مناسب را برای مدیران شهری به یک چالش عظیم تبدیل نموده است. فضای پیچیده شهر، انسان های اندیشمند را برای رهایی از مشکلات و نارسایی ها در رسیدن به حد متعالی زندگی به فکر اصلاح و ایجاد ساختارهای جدید شهری با امنیت وادار نموده است. در هزاره ی سوم، فن آوری اطلاعات به عنوان عمده ترین محور تحول و توسعه در جهان منظور شده و دستاوردهای ناشی از آن چنان با زندگی مردم عجین گریده است. اعتماد عامل تسهیل کننده تعاملات بشری است. از طرف دیگر ، عدم اعتماد خود یک حالت ذهنی مفید است که ما را در دوری جستن از سیستمها یا افراد و سازماندهی غیر قابل و ناسالم توانا می ساز. شهر الکترونیک که با مزایای کاهش «حرکت جمعیت» درشهر واقعی ودر درجه بعدی «فضاهای همزمان» را بدون فرسایش و اصطکاک با یک هندسه موازی زمانی مقبولیت می باید که اعتماد در آن آشکار شود. در این خصوص، به منظور کاهش و برطرف نمودن مشکلات یاد شده، توسعه فناوری اطلاعات و ارتباطات مد نظر قرار گرفته است. در این مقاله سعی شده است در ابتدا مفاهیم و تعاریف اعتماد بررسی شده، سپس به تبیین ارتباط واهمیت استقرار آن در دولت الکترونیک و دولت سیار پرداخته شود.

کلیدواژه ها:

مدیریت شهری ، شهروند الکترونیک ، عصر ارتباطات ، دولت الکترونیک ، اعتمادسازی الکترونیکی