سرمایه انسانی و تأثیر آن بر ترک خدمت کارکنان

سرمایه انگاشتن نیروی انسانی در دنیای امروز با توجه به پیچیدگی های آن و وجود تکنولوژی های روزافزون به جهتی ضروری به نظر می رسد که همواره این تکنولوژیها با وجود انسان شکل یافته و در سیطره او استفاده می شود و انسان بعنوان مبدع این فن آوری ها همواره با استفاده از دانش و آگاهی خود یک گام پیشتر از تکنولوژی بوده است .پس این انسان است که با روزآمدی دانش خود همواره خود را روز بروز مجهز تر نموده و در اصل سرمایه ای گرانبها شده است که از دست دادن این سرمایه برای هر سازمانی نوعی خسران جبران ناپذیر خواهد بود . هدف از این مقاله بررسی نگاه سرمایه گونه به نیروی انسانی و تأثیر آن بر ترک خدمت کارکنان می باشد . ضمناً شناسایی علل و عوامل ترک خدمت کارکنان و ارایه راهکارهایی جهت کاهش ان نیز دیگر هدف این مقاله می باشد. یافته های علمی نشان می دهد که تمایل به ترک شغل از اراده آگاهانه و حساب شده شاغل برای ترک سازمان ناشی می شود.(تت و می یر؛1993) یعنی کارکنان به یکباره سازمان را ترک نمی کنند. بلکه تمایل به ترک شغل را به صورت تدریجی در خود پرورش می دهند و پس از در نظر گرفتن همه شرایط و مناسب بودن فرصتهای استخدامی در سازمان های دیگر؛ اقدام به ترک شغل می نمایند. ترک خدمت کارکنان ثبات و تداوم کارهای سازمان را به هم می زند. از دست دادن کارکنان خوب تاثیر مخربی بربقیه دارد و آن ها را دچار بی انگیزگی ودلسردی می کند و در نتیجه بهره وری و رضایت شغلی در سازمان کاهش می یابد. اغلب سازمان ها هزینه های ترک خدمت را خیلی کم تخمین می زنند چرا که تنها هزینه های ملموس را در نظر می گیرند، در حالی که هزینه واقعی ترک خدمت بسیار فراتر از آن است. در این مقاله سعی شده است که به تشریح نقش سرمایه انسانی در تمایل به ترک خدمت کارکنان بپردازیم.

کلیدواژه ها:

سرمایه انسانی ، ترک خدمت ، ترک خدمت مجازی ، عوامل ترک خدمت کارکنان