بررسی شاخص های پایداری در باغ ایرانی

موضوع توسعه پایدار چنددهه ای است که درحوزه معماری و شهرسازی توسط محققان مختلف درسراسر دنیا بیان گردیده است معماری سنتی ایران دارای ویژگیهای خاصی می باشدکه مسائل زیباشناختی و زیست محیطی رادرطراحی خود درنظر گرفته است این اصول درابنیه سنتی ایران مانند خانه های مسکونی و درفضاهای شهری مانند بازار باغ مسجدو مدرسه دیده میشود معماری پایدار سعی می نماید اسایش را برای کاربران ازنظر اقتصادی اجتماعی و محیط زیست فراهم اورد امروزه با مطالعه بعضی ازفضاهای سنتی به اثبات رسیده که بسیاری ازآنها باتوجه به ملاحظات زیست محیی و توسعه پایدار احداث شده اند و اصول پایداری برطراحی آنها حکمفرما می باشد بسیاری ازاصول طراحی سنتی با معماری و شهرسازی پایدار مطابقت دارد شهرها درگذشته دارای طرح و بافت فرهنگی اجتماعی خاصی بودند دراین شهرها روابط و کنشهای اجتماعی و خصوصیات فرهنگی نوعی پویش درونی به وجود می اورد اما تغییرات درشهرها درچنددهه اخیر منجر به گسست و انقطاع شهر با این گذشته شده و شالوده های کهن ارتباطات درون شهری و معماری و بطور کلی طرح و بافت نظام اجتماعی فرهنگی ازهم گسسته شده است با بازخوانی اصول پایدار که درعناصر معماری و شهری درایران استفاده شده است میتوان به ارتقا کیفیت معماری معاصر درایران کمک نمود دراین مقاله سعی برآن است که به بررسی شاخصهای پایداری درباغ ایرانی به عنوان یک عنصر پایدارشهری پرداخته شود به منظور دستیابی به این هدف ابتدا مفاهیم مرتبط بامعماری پایدار و اصول آن را بررسی و سپس به بیان اصول و شاخصهای پایداری درطراحی باغ ایرانی پرداخته می شود

کلیدواژه ها:

توسعه پایدار ، معماری پایدار ، باغ ایرانی ، معماری سنتی ، شهرسازی