حس مکان معماری الگوریتمیک

مکان به خودی خود فاقد هویت و شخصیت است ولی حس مکان که ارتباط انسان و مکان است وادراک روحی و روانی فرد از محیط است که باعث شخصیت وهویت دادن به مکان است رابطه بین انسان و مکان یک کنش متقابل و دوطرفه است که همین رابطه و کنش باعث ایجادخاطره ها و تداعی هویت مکان برای انسان میشود معماری شهر درصورت هماهنگی و انسجام با یکدیگر مضامین و مفاهیم مشترکی را بیان می کنند و حس مکان یا تعلق به شهر را درشهروندان بو جود می آورند درصورت هماهنگی اجزای هرشهر با ارزشهای فرهنگی و اجتماعی و روانی شهروندان حسی قوی ازمکان ایجادمیشود باایجادحس قوی مکانی احساس رضایت لذت وارامش نیز شکل میگیرد اما درصورتی که عناصر یک مکان فاقد هماهنگی انسجام بصری و ارتباط با هویت شهروندان و کیفیت هنری لازم درارایه اثر باشد احساس سردرگمی و بیگانگی آن عناصر با شهر ایجادمیشود این ناهمخوانی درعناصر و اجزا موجب عدم تعامل شهروند با محیط پیرامونش شده و حس ناخوشایندی به وجود می آورد و ازهم گسیختگی تعاملات اجتماعی شهرستیزی و اجتماع گریزی و درنتیجه عدم رضایت مندی ازشهر را موجب میشود دراین نوشتار مقوله حس مکان به عنوان عامل موثر درمیزان ارزشمندی و تاثیر گذار برمعماری الگوریتمیک فضاهای شهری معرفی شده و با تعریفی مختصر ازمقوله فوق به چگونگی ایجادحس مکان برفضاهای الگوریتمیک شهری اشاره شده است

کلیدواژه ها:

حس مکان ، معماری الگوریتمیک شهری ، شهرسازی