تبیین نقش امنیت ارتباطی در پایداری فضای شهری

از عوامل شکل دهنده به تعاملات اجتماعی در فضای شهری، اعتمادی است که انسان ها در برقراری ارتباط با دیگران به دست می آورند، در صورت دست یابی به این احساس که همان امنیت ارتباطی است، حضور افراد و به دنبال آن حس تعلق ایشان به فضای مورد نظر، افزایش یافته و شهروندان نه به عنوان استفاده کننده فضا، بلکه به عنوان مسئول در مراقبت از آن و در مانایی چنین فضایی تلاش می نمایند که این خود موجب پایداری فضای شهری می گردد. پژوهش حاضر با رویکرد علوم رفتاری و از منظر امنیت در ارتباطات و نقش آن در پایداری فضای شهری دیده شده است. لذا پژوهش، کیفی است و به روش توصیفی- تحلیلی به ترشیح موضوع پرداخته می شود. نتایج پژوهش ها نشان می دهد آن دسته از فضاهای شهری پایدار خواهند ماند، که امنیت در ارتباطات شهروندان وجود داشته باشد و گونه ای ارتباطات اختیاری و نه اجباری و موقتی شکل گیرد، در این شرایط است که میل بودن در فضا بوجود آمده و پایداری فضای شهری از طریق مشارکت مردمی شکل می گیرد.