ارتباط دو سویه منظر شهری و هویت شهرهای جدید

شهر بزرگترین نماد تمدن بشری است که بشر برای امنیت و آرامش خود بنا نموده است. شهر تنها یک سکونتگاه نیست بلکه آبادی است که روح اجتماع در آن دمیده شده است و از آن هویت می گیرد. هویت شهری هویت جمعی است که با تبلور عینی در فیزیک و محتوای شهر معنادار می شود و به واسطه ایجاد تداعی خاطرات عمومی در شهروندان وتعلق خاطر شهرنشینان را به سوی شهروند شدن هدایت می کند. یکی از مسائل شهرهای جدید، بحث هویت شهری در این گونه شهرها است. کم توجهی به ابعاد و عوامل هویت بخش در شهرهای جدید، باعث ایجاد محیط هایی مصنوع و تهی از هویت انسانی می گردد. از نتایج این امر، پایین بودن احساس تعلق مکانی، همبستگی و مشارکت اجتماعیف کاهش انگیزه ساکنان برای ادامه سکونت و تأثیر در عدم تحقق اهداف جمعیتی است. لذا شناخت مؤلفه های ویت بخش به نوشهرها، بررسی هر شهر جدید به لحاظ برخورداری از این عواملف تحلیل رابطه بین مؤلفه های هویت شهری و میزان تعلق مکانی شهروندان، شناخت نقاط ضعف و قوت شهرها در این زمینه می تواند به حل بسیاری از مشکلات ناشی از بی هویتی این گونه شهرها کمک نماید. همچنین آزمون فرضیه تحت عنوان «به نظر می رسد بین منظر و کالبد شهر و تعلق مکانی شهروندان و هویت شهری رابطه وجود داشته باشد». مقاله حاضر از نوع توصیفی- تحلیلی است و از روش کتابخانه ای برای جمع آوری اطلاعات استفاده شده است. نتایج حاصل نشان می دهد که هویت و حس تعلق مکانی با شیوه و نحوه طراحی محیطی ارتباط داشته و با ارتقاء عناصر کیفی منظر شهری بر هویت در فضاهای جدید تقویت می یابد.

کلیدواژه ها:

منظر شهری ، هویت شهری ، شهرهای جدید ، تعلق مکانی