پیش بینی پیشرفت تحصیلی بر اساس شادکامی و خود کارامدی دانش آموزان

هدف اساسی پژوهش حاضر پیش بینی پیشرفت تحصیلی بر اساس عزت نفس، شادکامی و خود کارامدی دانش آموزان مقطع متوسطه شهرستان گناباد در سال . در یک نمونه 400 نفری از دانش آموزان اجرا شد. گروه نمونه از بین دانش آموزان مقطع متوسطه نوبت دوم شهرستان گناباد در سال تحصیلی 1394 -1393 به شیوه نمونه گیری طبقه ای انتخاب شد. ابزارهای سنجش عبارت از 3 آزمون خودکارآمدی شرر، فهرست شادکامی آکسفورد و پرسش نامه عزت نفس کوپر اسمیت است که در مورد افراد گروه نمونه اجرا شد. علاوه بر سه آزمون نامبرده، از پرسش نامه ای استفاده شد که در آن، مشخصات جمعیت شناختی و همچنین معدل سال قبل افراد گروه نمونه، به عنوان شاخص پیشرفت تحصیلی پرسیده شد. روش آماری به کار رفته، تحلیل رگرسیون چند متغیری است. پس از جمع آوری و تجزیه و تحلیل داده ها نتایج زیر به دست آمد: در بین سه متغیر خودکارآمدی، عزت نفس و شادکامی ، متغیر خودکارآمدی تنها متغیری بود که پیشرفت تحصیلی دانشجویان را پیش بینی می کرد. در مورد دانش آموزان دختر در بین سه متغیر خودکارآمدی، عزت نفس و شادکامی ، خودکارآمدی تنها عامل عمده پیش بینی کننده پیشرفت تحصیلی بود. در مورد دانش اموزان پسر، در بین سه متغیر خودکارآمدی، عزت نفس و شادکامی تنها متغیر عزت نفس بود که پیشرفت تحصیلی را پیش بینی می کرد. همچنین طبق مقایسه ضرایب بتای دختران و پسران، علامت ضرایب بتای به دست آمده در دختران نشان داد که متغیر خودکارآمدی با پیشرفت تحصیلی همبستگی مثبت و معنادار دارد و در پسران متغیر عزت نفس با پیشرفت تحصیلی همبستگی مثبت و معنادار دارد

کلیدواژه ها:

پیشرفت تحصیلی ، خودکارآمدی ، عزت نفس ، شادکامی ، دانش آموزان