تحلیل مجموعه فرهنگی ورزشی جانبازان و معلولین منطقه 20 تهران با رویکرد پدیدارشناسی از دیدگاه یوهانی پالاسما

نقد در معماری از ضرورریات هر جامعه محسوب م یشود. چرا که حضور آن از رکود معماری جلوگیری و باعث شکوفایی معمار، اثر معماری، مخاطب و بروز ارزش واقعی آثار معماری می گردد. اگر در حوزه ی نقد از مقوله برخورد با معماری به مثابه یک موضوع ارتباطی میان معماری و مخاطب وارد شویم، نقد پدیدارشناسانه در بررسی آثار، با نگاهی جامع به انسان به عنوان عامل ادراک و دریافت به عنوان فرایند ادراک، قادر به آشکارسازی وجوه پیدا و پنهان امور است، لذا در این مقاله به تحلیل مجموعه فرهنگی ورزشی جانبازان و معلولین منطقه 20 تهران، طرح آرش مظفری، با تکیه بر آراء یوهای پالاسما، معمار و نظریه پرداز معاصر در قلمرو پدیدار شناسی معماری، پرداخته م یشود. بدین منظور ابتدا وجوه عمده ی نظریه های وی که مشارکت همه حواس در فرایند ادراک، مرکزیت تن در دریافت محیط و حرکت مندی را لازمه پدیدارشناسی می داند، معرفی و سپس میزان موفقیت بنا در القا ادراک چند حسی مخاطب و واداشتن وی به حرکت و کشف فضا بررسی م یگردد. اطلاعات مقاله بر اساس مطالعات اسنادی، مشاهدات میدانی و پیمایشی گردآوری و با روش تحقیق توصیفی-تحلیلی به نقد بنا پرداخته شده است. با توجه به نتایج بررسی ها، معماری این بنا توانسته از طریق مقیاس انسانی، نحوه ارتباطات فضایی، استفاده از مصالح متناسب با فعالیت و عملکرد هر فضا و توجه به مسیر حرکتی در فضاها؛ در برانگیختن تمامی حواس مخاطب برای درک فضا، تقریبا موفق شود و مخاطب را از ناظر صرف بودن به کشف و حرکت در فضاها هدایت کند.

کلیدواژه ها:

تحلیل پدیدار شناسی ، یوهانی پلاسما ، ادراک چند حسی ، آرش مظفری