پارک های علم و فناوری با رویکرد توسعه پایدار

امروزه پارک های علمی، تحقیقاتی و فناوری نقش بسیار عمده ای در پیشبرد اقتصاد جهان ایفا می کنند و علاوه بر امکان فعالیت شرکت های کوچک و متوسط دانش بنیان و کارآفرین در یک محیط اقتصادی، بستر لازم را برای انتقال و توسعه فناوری، تولید با ارزش افزوده بالا، جذب سرمایه گذاری خارجی و ورود کارآفرینان و واحدهای صنعتی به بازارهای جهانی را فراهم می نمایند. ایجاد پارک های فناوری، که اقتصاد دانش محور را دنبال می کنند، موضوعی است که در برنامه آینده دولت پیش بینی شده است که این نشان دهنده اهمیت وجود جنین مکان هایی برای توسعه کشور می باشد و همچنین توجه به توسعه پایدار به عنوان جدیدترین و مهم ترین اصول توسعه در دستور کار بسیاری از سازمان ها، نهادها و دولت قرار گرفته است. حال ایجاد پارک های علم و فناوری که حلقه واسط بین سه رکن اصلی جامعه یعنی دولت، صنعت، دانشگاه هستند به عنوان فضایی نوین، مستلزم رعایت اصول توسعه پایدار خواهند بود. در این مقاله ابتدا سیستم های ارزیابی توسعه پایدار در مورد مسائل محیط زیستی مورد بررسی قرار می گیرد. سپس دستورالعمل های معمارانه در ارتباط با استفاده از انرژی های پاک در جهت طراحی پارک علم و فناوری ارائه می شود که این شیوه های مختلف معمارانه شامل: استفاده از انرژی های تجدید شونده در تأمین سرمایه و گرمایش و توجه به پتانسیل ها و محدودیت های موجود در بستر طرح، منابع و تکنولوژی های بومی، معماری متناسب و همساز با اقلیم منطقه به طور خاص استفاده از صفحات خورشیدی و توربین های بادی مورد بررسی قرار خواهد گرفت.

کلیدواژه ها:

پارک علم و فناوری ، توسعه پایدار ، معماری ، انرژی پاک