اصول طراحی پارک علم و فناوری، جهشی بسوی آینده

شهرکهای علمی و تحقیقاتی و پارکهای علم و فناوری، ایده جدیدی است که با هدف توسعه تکنولوژی و ایجاد شرایط مناسب جهت دستیابی سریعتر به نوآوریها و فناوریهای برتر ایجاد شد و به دنبال آن بر خواستن موج انقلاب الکترونیک از این پارک، جایگاه واهمیت آن را روز به روز بیشتر و مستحکمتر میشود. پارکهای علم و فناوری جریان دانش و فناوری را در میان دانشگاهها، مؤسسات، شرکتهای خصوصی و بازار به حرکت انداخته و مدیریت نموده و به عنوان ابزار جلب شرکتهای مبتنی بر فناوری در سطوح بینالمللی شناخته میشوند. همچنین نقش و جایگاه آنها با توجه به تواناییهای توسعه تکنولوژی هر کشور، اهداف، سیاستها، و زیر ساختهایتوسعهای در آن کشورها ارتباط مستقیم دارند. در ایران نیز توجه به راهبرد و سیاست ایجاد پارکها از دو دهه گذشته مورد توجه واقع شده، سبب شد تا پارکهای متعددی در سطوح ملی و منطقهای شکل بگیرد. اما به دلایل گوناگونی از جمله عدم حمایتهای مالی و اعتباری مناسب، مبهم و نامشخص بودن سیاستگذاریها، و مهمتر از آنها فقدان ضوابط و شاخصهای نظاممند در زمینه طراحی وبرنامهریزی و... احداث برخی از پارکها با موفقیت چندانی روبرو نبوده است. روش پژوهش مطالعات کتابخانهای و اسنادی می باشد. هدف این پژوهش، دستیابی به اصول و ضوابط طراحی ساختار متناسب با وظایف و کارکردهای پارکهای علم و فناوری است تا دارای حداکثر کارایی و بازدهی برای دستیابی به اهداف و مأموریتهای پارکها در کشور عزیزمان باشد و نیازهای آنها را برطرف نماید. نتایجحاصل از پژوهش نشان میدهد که افزایش بهرهوری و ارتقاء عملکردی، کارایی این پارکها تا حدودی زیادی متأثر از فضاهای معماری و ضوابط و مقررات حاکم بر آن است. ضرورت تدوین و تنظیم آییننامه، ضوابط و مقررات طراحی و معماری پارکهایی فناوری کشور به شدت احساس میشود. بنابراین تعامل مشترک صاحبنظران این عرصه با مسئولان و متولیان امر اجتنابناپذیر است

کلیدواژه ها:

پارک علم و فناوری ، ضوابط طراحی ، مبانی معماری