اصول طراحی اکولوژیکی و مصالح ساختمانی از نظر پایداری

یکی از مهمترین وظایف انسانی، توجه و حفظ محیط زیست می باشد. طبیعت و محیط زیست همواره در خدمت رفاه و سلامت بشر بوده است. انسانها نیز باید از محیط زیست مراقبت نموده یا لااقل آسیب های جدی بدان وارد نکنند. در حقیقت از منظر فناوری معماری استفاده از موارد و مصالحی که قابلیت برگشت پذیری به طبیعت دارند و از منظر هنر معماری طراحی همسان و هماهنگ با طبیعت می تواند وظیفه یک معمار را در تعامل و همیاری با محیط زیست به انجام رساند. از طرف دیگر با رشد شهرها شاهد از بین رفتن و به حداقل رسیدن فضاهای سبز هستیم. خطر آلودگی بیش از اندازه محیط زیست و افزایش روزافزون گازهای گلخانه ای موجود در جو زمین، از یک سو و خطر از دست دادن منابع و ذخایر سوختهای فسیلی از سوی دیگر، از عواملی هستند که توجه مارا به سوی بکارگیری هر چه بیشتر اصول و روشهایی درجهت کاهش اینگونه خسارات جلب می کنند. از این رو شناخت دقیق اصول پایداری، درک قابلیت های آن به جهت کاربرد رو به افزایش آن در بخش ساختمان برای معماران ضروری به نظر می رسد.

کلیدواژه ها:

اکولوژیک ، ابزارهای سبز ، میکرواقلیم ، طراحی اقلیمی