بررسی اثرات مادهی تنظیمکننده رشدی پاکلوبوترازول در مزرعه بر روی عملکرد و اجزای عملکرد گندم بهاره (رقم پیشتاز)

به منظور بررسی اثر روش های کاربرد تنظیم کنندهی رشدی پاکلوبوترازول بر عملکرد و اجزای عملکرد گندم بهاره، رقم پیشتاز، آزمایشی در کشتزار پژوهشی دانشکده ی کشاورزی دانشگاه مراغه به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با 16 تیمار و سه تکرار در سال زراعی 1392 اجرا گردید. فاکتورها شامل پیش تیمار (p1 = بذر خشک (شاهد) ، p2= هیدروپرایم، p3 = پرایم با 25 میلی گرم در لیتر محلول پاکلوبوترازول، p4 = پرایم با 100 میلی گرم در لیتر محلول پاکلوبوترازول) و افشانه کردن ( f1 = افشانه با آب مقطر (شاهد)، f2 = افشانه کردن با 30 میلی گرم در لیتر محلول پاکلوبوترازول، f3 = افشانه کردن با 60 میلی گرم در لیتر محلول پاکلوبوترازول، f4 = افشانه کردن با 90 میلی گرم در لیتر محلول پاکلوبوترازول) بود. نتایج اثر کاربرد پیش تیمار بذر، تفاوت معنی داری را بر تعداد سنبله در واحد سطح، تعداد دانه در سنبله، وزن صد دانه و عملکرد اقتصادی نشان داد. بالاترین مقدار تعداد سنبله در واحد سطح، تعداد دانه در سنبله، وزن صد دانه و عملکرد اقتصادی مربوط به پیشتیمار بذر با 25 میلی گرم در لیتر محلول پاکلوبوترازول بوده و کمترین مقدار، مربوط به بذر خشک (شاهد) بود. نتایج افشانه کردن با محلول پاکلوبوترازول در صفات مورد اندازه گیری غیر معنی دار بود. نتایج پژوهش حاضر، بیانگر تاثیر مثبت پیش تیمار بذر با ماده ی تنظیم کننده ی رشدی پاکلوبوترازول در افزایش میزان عملکرد دانه با افزایش اجزای عملکرد میباشد.

کلیدواژه ها:

افشانه کردن ، پاکلوبوترازول ، پیش تیمار بذر ، گندم بهاره