بررسی تاثیر سازه بر استعداد روانگرایی ناشی از موج در نهشته های ماسه ای بستر دریا به روش شبکه عصبی مصنوعی مطالعه موردی سکوی خود بالابر super M2 در منطقه دریایی خلیج فارس ودریای عمان

پدیده روانگرایی یکی از مخرب ترین وپیچیده ترین پدیده های ژئوتکنیکی است که هم در روی زمین وهم در بستر دریا رخ می دهد ونزدیک به سه دهه است که مساله روانگرایی بستر دریا نظر پژوهشگران مهندسی ژئوتکنیک را به خود معطوف کرده است. اما اطلاعات کمی در مورد تاثیر سازه بر استعداد روانگرایی ناشی از موج وجود داردو بنابراین در حال حاضرروش مدون وجامعی که بتواند تاثیر سازه را در نظر بگیرد وجود ندارد. در مقاله حاضر تاثیر سکوی super M2 در منطقه دریایی خلیج فارس ودریای عمان بر روانگرایی نهشته های زیرین آن دربرابر روانگرایی ناشی از موج به روش شبکه عصبی بررسی شده است .وازآنجا که شبکه به کار برده شده از نوع شبکه عصبی پیشخور و با متد انتشار برگشتی می باشد. لذا آموزش از نوع آموزش با ناظر بوده وبنابراین ضریب اطمینان در مقابل روانگرایی به روش سید وادریس محاسبه شده وبه عنوان ناظر به شبکه عصبی داده می شود وبا توجه به درصد خطای پایین شبکه به کاربرده شده، نتایج شبکه عصبی با نتایج حاصل از محاسبه مشابه بوده وبیانگرآن است که با توجه به اینکه نهشته بستر ازنوع متراکم می باشد تنش ناشی از سازه موجب افزایش مقاومت وکاهش استعداد روانگرایی خواهد شد ودر واقع با توجه به نتایج حاصل می توان گفت، اگرچه در شرایط محیط آزاد در تمام طول بستر روانگرایی رخ می دهد ولی با ورود سکو به محیط، ضریب اطمینان به طور چشمگیری افزایش یافته واز رخداد روانگرایی جلوگیری می کند.

کلیدواژه ها:

شبکه عصبی پیشخور ، آموزش با ناظر ، روانگرایی ، ژئوتکنیک ، سکوی super M2