تحلیلی بر برنامه ریزی کاربری اراضی شهری با تأکید بر توسعه پایدار مطالعه موردی: کلانشهر زاهدان

امروزه استفاده از زمین و فضا، به عنوان یک منبع عمومی حیاتی و ثروت همگانی باید تحت برنامه ریزی اصولی انجام پذیرد و دستیابی به چنین شهر پایدار و ایده آل تنها در گرو ساماندهی و نحوه استفاده صحیح وبرنامه ریزی شده از اراضی شهری است. این پژوهش سعی دارد نمودهای عینی برنامه ریزی کاربری اراضی شهری در توسعه پایدار کلانشهر زاهدان را به روش توصیفی- تحلیلی مورد بررسی قرار داده و نحوه انطباق یا عدم انطباق کاربری ها به لحاظ کمی با استانداردهای مورد استفاده در ایران مورد تجزیه و تحلیل قرار گیرد. ارزیابی کمی کاربری ها با توجه به سرانه ها و معیارها نشان دهنده آن است که بسیاری از کاربری های موجود به لحاظ کمی با استانداردها و ضوابط علمی منطبق نبوده و تأثیرات این شکل از توسعه و توزیع نامطلوب و نابرابر کاربری های شهری، باعث ایجاد نوعی دوگانگی فضایی در سطح شهر شده است، به طوری که روند کلی تحولات کاربری زمین هماهنگ و همسو با توسعه پایدار شهری نیست.

کلیدواژه ها:

توسعه پایدار شهری ، کاربری اراضی شهری ، استانداردهای کاربری زمین ، زاهدان