ارزیابی شاخص های کیفیت زندگی در منطقه هشت شهر مشهد از دیدگاه شهروندان و مدیران با تأکید بر ابعاد محیطی و فرهنگی

توجه به مفهوم کیفیت زندگی در مجامع علمی رو به فزونی است و این مفهوم در بسیاری از حوزه های علوم اجتماعی و بهداشتی مورد استفاده قرار می گیرد. سنجش کیفیت زندگی تحت تأثیر عوامل بسیاری قرار دارد. هدف از این پژوهش ارزیابی شاخص های کیفیت زندگی در منطقه هشت شهر مشهد از دیدگاه شهروندان و مدیران با تأکید بر ابعاد محیطی و فرهنگی می باشد. روش تحقیق این پژوهش از نوع توصیفی- تحلیلی بوده که از منابع کتابخانه ای- اسنادی، پرسشنامه و پیمایش های میدانی جهت گردآوری اطلاعات مورد نیاز استفاده گردیده است. حجم نمونه در این پژوهش 380 نفر از شهروندان و 36 نفر از مدیران شهری منطقه 8 شهرداری مشهد می باشد. روش تحلیل داده ها به دو طریق آمار توصیفی و استنباطی صورت گرفت و از آزمون من- وایتنی (Man Whithney) جهت آزمون فرضیه استفاده شد. همچنین از نرم افزار SPSS جهت تجزیه و تحلیل اطلاعات بهره برده شد. نتایج حاکی از آن است که بین دیدگاه شهروندان و مدیران در ارزیابی این شاخص ها تفاوت معناداری وجود دارد و مدیران نسبت به شهروندان وضعیت بهتری را ارزیابی می کنند از طرف دیگر میانگین کل توصیفی نشان می دهد که کیفیت زندگی شهروندان در وضعیت نامطلوب و مدیران در وضعیت نسبتاً مطلوبی قرار دارند.

کلیدواژه ها:

کیفیت زندگی ، ابعاد محیطی و فرهنگی ، شهروندان و مدیران ، شهر مشهد