توسعه پایدار شهری و بهینه سازی مصرف آب

آبخیزداری شهری، به عنوان یکی از زیر شاخههای مهم آبخیزداری، دراغلب کشورها، در حال گسترش و توسعه میباشد . بدین منظور بررسی اصول و مفاهی آبخیزداری شهری از اهمیت قابل ملاحظه ای برخوردار است. رواناب و مدیریت آبها، فاضلاب شهری و بهرهبرداری از آن، وضعیت آلایندهها، زباله و بازیافت آن، الگوهای شهرسازی و فضای سبز و مقابله با بحرانهای احتمالی مانند سی و زلزله، از مباحث مورد بحث در آبخیزداری شهری است. نظریه توسعه پایادار شهری، حاصل بحثهای طرفداران محیطزیست درباره مسایل زیستمحیطی به خصوص محیطزیست شهری است که به دنبال نظریه توسعه پایدار، ارائه شد . در این نظریه موضوع نگهداری منابع برای حال و آینده از طریق استفاده بهینه از زمین، و واردکردن کمترین ضایعات به منابع تجدیدناپذیر مطرح است. نظریه توسعه پایدار شهری موضوع جلوگیری از آلودگیهای محیط شهری و ناحیه ای کاهش ظرفیت تولید محلی، ناحیهای و ملی، حمایت ازبازیافت ها حمایت از توسعه زیانآور و از بینبردن شکاف میان فقیر و غنی را مطرح میکند. همچنین راه رسیدن به این اهداف را برنامه ریزی های شهری، روستایی، ناحیهای و ملی میداند. با توجه به اهداف توسعه پایدار شهری و مباحث و اصول آبخیزداری شاهری، و وجاود رابطه ای نزدیک و اهدافی مشترک در آنها، ضرورت انجام تحقیقات و بررسی اصول و ابعاد آنها را دوچندان مینماید. این تحقیق، با تبیین مفاهیم و اصول آبخیزداری شهری، مباحث دستیابی به توسعه پایدار شهری را مورد تاکید قرار میدهدنگرش دقیق و علمی به بحث آبخیازداری شهری و تلفیق آن با مباحث توسعه پایدار شهری، راهکاری مفید و موثر خواهد بود و این امر، مستلزماراده و عزم ملی و اقدامات عملی متولیان شهری است

کلیدواژه ها:

آبخیزداری شهری ، توسعه پایدار شهری ، منابع ، محیط ، نظریه