مدیریت هزینه های سیستم تولیدی با در نظر گرفتن سطح خدمتدهی در شرایط عدم قطعیت

امروزه باتوجه به شرایط رقابتی موجود شرکت های تولیدی به منظور افزایش رقابت پذیری و حداقل نمودن هزینه ها نیازمند بهینه سازی فرایند تصمیم گیری و مدیریت دقیق هزینه های خود می باشند دراین میان شرکت هایی که بتوانند هزینه های خودرا به بهترین شکل مدیریت نمایند و باکاهش هزینه های تولید و درنتیجه کاهش قیمت تمام شده محصولات خودرا درکمترین زما و بدون تاخیر به مشتریان خود تحویل دهند ازتوانایی جذب تعدادبیشتری ازمشتریان برخوردار هستند کارکردهای مهندسی ارزش و کاربردهای آن درواحدهای صنعتی به سرعت درحال گسترش است ازاین رو میتوان گفت مهندسی ارزش درمدیریت تولید و هزینه های مرتبط با آن نسبتبه گذشته اهمیت روزافزونی یافته است و امروزه تاثیر بسزایی درکسب مزیت رقابتی برای شرکت ها دارد ازاین رو دراین مقاله سعی میشود با ارایه یک مدل ریاضی سربرنامه تولید باتوجه به سطح خدمات موردنظر مدیران هزینه های مرتبط با سیستم تولیدی به منظور براوردن تقاضای مشتریان درشرایطی که ظرفیت دردسترس و تقاضا احتمالی است حداقل شود باتوجه به شرایط احتمالی به منظور مدلسازی ازبرنامه ریزی شانس استفاده میگردد و به منظور اعتبارسنجی مدل یک مطالعه موردی درشرکت تولید باتریهای وسایل نقلیه انجام گرفت تا براساس نتایج کسب شده ازمدل توانایی آن درکاهش هزینه ها مورد ارزیابی قرارگیرد که این نتایج دلالت بردقت و قابلیت اجرای این مدل درمحیطهای واقعی دارد

کلیدواژه ها:

برنامه ریزی شانس سربرنامه تولید ، سطح خدمت ، عدم قطعیت ، بهینه سازی