راهکارهای باز زنده سازی بافت فرسوده تاریخی در راستای توسعه شهری نمونه موردی: محله آب انبار نو، شهرساری

مقوله بهسازی و ساماندهی بافتهای تاریخی شهری در ایران از زمانی مطرح شد که قابلیت زندگی در بسیاری از بافتهای مرکزی ومیانی شهرها از جنبه های مختلف کالبدی، ساختاری، اجتماعی و محیطی دچار نقصان گردید و شرایط سکونت در این بافتها بانیازهای زندگی کنونی، مطابقت خود را از دست داد و کارکردهای موجود بین عناصر درونی این بافتها یعنی انسان و فعالیت با یکدیگر و نیز مناسبات و تناسبات این عناصر با سایرعناصر ذیربط در سطح کل شهر دچار آسیب و خدشه گردید . برآیند این موضوع در قالب ایجاد بافت هایی با جایگاه و منزلت اجتماعی نامقبول و کم ارزش در شهرها نمودار گشت . با توجه به اینکهدغدغه ی مسکن در مرکز شهرباتوجه به دسترسی مناسب ، برای بسیاری از مردم وجود دارد ، نیاز به طراحی مجموعه مسکونی جدید، شدیداً احساس می شود و این امر، ملزم به بهسازی و ساماندهی بافت های فرسوده و قدیمی می باشد.در این مقاله بهبررسی بافت آب انبار نو در شهر ساری می پردازیم که یکی از بافت های قدیمی این شهر می باشد.اطلاعات از طریق مطالعاتکتابخانه ای و مشاهدات میدانی صورت گرفته است و نتیجه ی کلی آن نشان می دهد که بافت قدیمی آب انبار نو، با توجه به دارا بودن بناهای با ارزش و با توجه به شرایط موجود ، نیازمند بهسازی و در بعضی موارد، نیازمند نوسازی می باشد تا فرسودگی آن آشکار تر نشود و بتوان سرزندگی قبل را، به بافت برگرداند

کلیدواژه ها:

بهسازی ، ساماندهی ، آب انبار نو ، بافت فرسوده ، بافت قدیم