طراحی معماری داخلی خانه کودک بر مبنای روانشناسی محیط

این تفکرکه ضرورت به کارگیری اصول روانشناسی محیط در طراحی داخلی خانه کودک، با توجه به رنگ، فرم و فضا به عنوان عامل موثر در بهبود رفتار کودک اجتناب ناپذیر است، موجب انگیزه برای تنظیم این مقاله شده است به دلیل حساسیت موضوع، طراح معماری داخلی باید زمینه مطالعاتی و تحقیقاتی در مورد رنگ و فرهنگ،روانشناسی رنگها و درک فضایی از رنگ داشته باشد، تا به نتایج مفیدی در کاربرد رنگ و فرم و ابعاد، در فضای طراحی برسد. مقاله شامل دو بخش رنگ درمانی و معماری داخلی می باشد. بخش اول نظری و بخش دوم کاربردی است. روش مرحله اول توصیفی و مرحله دوم توصیفی- تحلیلی می باشد. ابزار مطالعاتی مورد استفاده، کتابخانه ای می باشد.یافته های پژوهش نشان میدهند تحریک کنندگی محیط بر سه عامل «کنجکاوی»، «بازی- مشارکت» و «خیال پردازی» تأثیری مثبت و معنادار دارد .تأثیر انعطاف پذیری عملکردها درفضای خانه کودک بر «کنجکاوی» و »خیالپردازی» کودکان، مثبت و معنادار است. نتایج تحقیق شامل ایده های معمارانه ای برای طراحی فضای خانه کودک ها در جهت ارتقاء انگیزش و خلاقیت کودکان است؛ از جمله :تغییر پذیری فضا و اجزای آن، تداخل فضا های باز و بسته، تغییرپذیری، تنوع پذیری وبازسازی عناصرمحرک طبیعی مانند نور، آب و گیاهان.

کلیدواژه ها:

معماری داخلی ، روانشناسی محیط ، خانه کودک ، رنگ ، خلاقیت