بررسی الگوهای پایدار در معماری سنتی اسلامی شهر یزد

عناصر کالبدی پایداری از دیر باز و از گذشته های دور مور توجه معماران بوده ست و به وفور درمعماری سنتی ایران یافت می شود. پایداری در معماری سنتی ایران با گرایش به سمت پایداری بوم شناختی، راه کار های منطقی و سازگار با اقلیم راجهت دستیابی به معماری پایدار ابداع کرده است . معماری بومی در اقلیم های متفاوت متناسب با نیاز و با عناصرکالبدی مختلف و مختص به محیط پایداری محیطی را فراهم کرده است. شهر یزد یکی از شهر های کویری ایران می باشد که معماران این دیار با ذکاوت بالا خود، ترفند های خاصی را در آفرینش و خلق عناصر معماری به کار گرفته اند که علاوه برفراهم کردن موجبات آسایش و راحتی زندگی، پاسخگوی نیاز های محیطی، فرهنگی و اقتصادی بوده و اصول حاکم بر آن مبین اصول معماری پایدار در گذشته است. جستار حاضر در پی معرفی برخی از الگوهای پایدار معماری سنتی و درکاصول و ارزش های تکرار پذیر حاکم بر معماری سنتی یزد به عنوان معماری پایدار است،تا با معرفی چیستی و عملکرد این عناصر کالبدی و کارکردی یادآور شاهکارهای معماری پایدار و همساز با اقلیم باشد. تحقیق که حاصل و مطالعات اسنادی و کتابخانه ای است به صورت تحلیلی- توصیفی به تشریح و کنکاش این الگوها و بررسی امکان استفاده دوباره از این ارزشهای تکرار پذیر در معماری معاصر نوین با روشهای پیشرفته می پردازد

کلیدواژه ها:

معماری پایدار ، الگوهای طراحی پایدار ، اقلیم گرم و خشک کویر ، نیازهای اقلیمی