بازشناسی تعاملات اجتماعی در فضاهای شهری به عنوان شاخصی از پایداری اجتماعی

مباحث اجتماعی به عنوان دریچه جدیدی جهت دستیابی به توسعه پایدار میباشند و اخیراً پایداری اجتماعی به عنوان بخش مهم و اساسی توسعه پایدار، توجه برنامهریزان و سیاستگذاران شهری را به خود جلب کرده است. پایداری اجتماعی با مفهومیکیفی، خود در بر گیرنده دامنه گستردهای از شاخصها و مولفهها میباشد. در این نوشتار شاخص تعاملات اجتماعی مورد سنجش و ارزیابی قرار خواهد گرفت. در این راستا فضاهای شهری نقش بارزی در ایجاد همبستگی و شکل دهی به روابط مردم ایفا میکند و به عنوان مهمترین مکان جهت برقراری تعاملات اجتماعی محسوب میشود. این مقاله سعی بر آن دارد تا با مراجعه به آراء ونظریات اندیشمندان و صاحبنظران محتوای فضای شهری را به عنوان بستر تعاملات اجتماعی و در نتیجه نقش آن را در تحقق پایداری اجتماعی مورد بررسی قرار دهد. ماحصل این نوشتار به این مطلب اذعان دارد که فضاهای شهری مرکز ارتباط و تحول درشهرها میباشند که توان بالقوهای در ارتقاء سطح تعاملات اجتماعی مردم دارد و با قابلیتی که در ایجاد پویایی جامعه دارد،راهگشایی جهت دستیابی به پایداری در عرصه اجتماعی میباشد. روش تحقیق از نوع کیفی میباشد که به صورت اسنادی با بررسی متون، کتابها، مجلات تخصصی، طرحهای پژوهشی مرتبط و شبکه جهانی اطلاع رسانی میباشد

کلیدواژه ها:

توسعه پایدار ، پایداری اجتماعی ، تعاملات اجتماعی ، فضاهای شهری