بررسی تاثیر پیش تیمار اپی براسینولیدی بر شاخص های جوانه زنی، رشد اولیه و تجمع آنتوسیانین در گیاه گندم تحت تنش شوری ناشی از کلرید سدیم

شوری از مهمترین عوامل محدود کننده رشد گیاه گندم به عنوان یکی از مهمترین محصولات زراعی دنیا به ویژه در مراحل جوانه زنی و رشد اولیه محسوب می گردد. به منظور بررسی تاثیر پیش تیمار بذر با هورمون اپی براسینولید در کاهش اثرات مخرب شوری، بذر های گندم (Triticum sativum L.) رقم نیمه متحمل پیشتاز پس از قرار گرفتن در محلول های 0 و 5 میکرومولار اپی براسینولید به مدت چهار ساعت، به ظروف پتری با غلظت های 0، 100، 150 میلی مولار کلرید سدیم منتقل شدند. پس از گذشت هشت روز، درصد جوانه زنی، شاخص بنیه بذر، سرعت جوانه زنی و همچنین طول، وزن تر و وزن خشک گیاهک مورد ارزیابی قرار گرفت. پس از انتقال دانه رست ها به گلدان های حاوی ماسه و خاک با نسبت مساوی، مقدار آنتوسیانین اندام هوایی گیاهک های دوازده روزه نیز سنجش گردید. سپس داده های بدست آمده توسط نرم افزار SPSS نسخه 00 مورد آنالیز قرار گرفت. نتایج نشان دهنده بهبود درصد جوانه زنی، سرعت و نیز شاخص بنیه بذر در بذرهای پیش تیمار شده با اپی براسینولید، به طور معنی دار (0/05>P) نسبت به بذرهای پیش تیمار نشده تحت تیمار هر دو غلظت شوری بود. همچنین، اپی براسینولید موجب افزایش معنی دار وزن تر، وزن خشک و طول گیاهچه گردید. محتوای رنگیزه های آنتوسیانینی در گیاهان تحت تنش شوری تیمار شده با اپی براسینولید، افزایش معنی دار نشان داد که این افزایش نشان دهنده بالاتر رفتن تحمل دانه رست به تنش می باشد نه شاخص تنش. نتایج بدست آمده نشان می دهد که پیش تیمار بذرگندم با اپی براسینولید، در غلظت مناسب می تواند موجب بهبود شاخص های جوانه زنی و نیز رشد اولیه گیاه در خاک های شور گردد.

کلیدواژه ها:

ا Triticum sativum ، شوری ، اپی براسینولید ، شاخص های جوانه زنی ، رشد ، آنتوسیانین