مطالعه آزمایشگاهی تاثیر تعداد ردیف شمعهای قربانی در کاهش آبشستگی اطراف آبشکن غیرمستغرق

یکی از روش های سامان دهی و کنترل فرسایش کنار رودخانه ها و یا تامین عمق مورد نیاز برای فعالیت های زیست محیطی و کشاورزی، استفاده از سازه های آبشکن می باشد. از جمله مسائل مهم در طراحی آبشکن ها، آبشستگی موضعی در اطراف آنها می باشد. در اثر احداث آبشکن در مسیر جریان در فشار هیدرواستاتیکی بالادست و پایین دست سازه اختلاف بوجود می آید که باعٍث ایجاد جریان آشفته و گردابی در اطراف سازه می شود. این گردابه های رو به پایین مکانیزم اصلی آبشستگی موضعی به حساب می آیند که در درازمدت و یا در هنگام وقوع سیلاب سبب گسترش حفره آبشستگی در اطراف آبشکن می شود و احتمال شکست سازه را به همراه خواهد داشت. در تحقیق حاضر نتایج استفاده از 4 ، 7 و 10 عدد شمع غیرمستغرق در فاصله L2 (L عرض تکیه گاه) که با زاویه 120 درجه نسبت به آبشکن قرار گرفته است آورده شده است. آزمایش ها در شرایط آبشستگی آب زلال و در عمق ثابت و سه دبی مختلف با استفاده از رسوبات یکنواخت صورت گرفته است. نتایج نشان داده اند که استفاده از شمع سبب کاهش عمق آبشستگی از (41 % تا 72 % ) و حجم آبشستگی از (39 % تا 71 %) می-شود. همچنین در تمام دبی ها ، استفاده از 7 عدد شمع در بالادست سازه بیشترین کاهش در عمق و حجم آبشستگی مشاهده شده است.

کلیدواژه ها:

آبشکن غیرمستغرق ، آبشستگی موضعی ، اقدامات کنترلی آبشستگی ، شمع