تاثیر کودهای زیستی بر شاخص سطح برگ و عملکرد دانه ذرت در شرایط تنش کم آبی

بهمنظور بررسی تأثیر کودهای زیستی بر شاخص سطح برگ و عملکرد دانه ذرت سینگل کراس 260 در شرایط تنش کم آبی آزمایشی به صورت کرتهای خرد شده در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی با چهار تکرار اجرا شد. تیمارهای آزمایش شامل آبیاری پس تبخیر تجمعی 60، 90 و 120 میلیمتر از تشتک تبخیر به عنوان فاکتور اصلی و تیمارهای کودی (شیمیایی و زیستی) به عنوان فاکتور فرعی میباشد. نتایج نشان داد تیمارهای آزمایشی و اثر متقابل آنها بر شاخص سطح برگ و عملکرد دانه معنی دار گردید. مقایسه میانگین اثر تیمارها گویای این مطلب میباشد که بیشترین شاخص سطح برگ و عملکرد به کاربرد 100درصد کود شیمیایی و بعد از آن کاربرد 50درصد کودشیمیایی+ کود زیستی به صورت سرک تعلق دارد. برشدهی اثر تیمارها و نتایج کلی نشان داد که کاربرد کود زیستی ازتوبارور1 به صورت سرک علاوه بر تعدیل تنش کم آبی، آلایندههای زیست میحطی ناشی از مصرف کودهای شیمیایی را کاهش داد.

کلیدواژه ها:

تنش خشکی ، شاخص سطح برگ ، عملکرد ، کشاورزی پایدار