شناخت معماری فضا با بررسی مجسمه سازی معاصر مطالعه آثار نائوم گابو و هنری مور

معماری و مجسمه سازی دو هنری هستند که پیوندی دیرینه در عنصر فضا دارند، برای قرن ها این معماری بود که حدود، شکل و اندازه مجسمه ها را تعیین می کرد اما در دوران معاصر، ایده پردازی در معماری تا حد زیادی وام دار خلاقیت های مجسمه سازانه بوده است. مطالعه مفاهیم مجسمه سازی و جست و جوی دقیق در رویکردهای هنرمندان به این مفاهیم، می تواند سبب شناخت بیشتر قابلیت های بیانی در هنر مجسمه سازی و الهام ایده های نو به معماران شود. مفهوم فضا در مجسمه سازی قرن بیستم دگرگون شد. پژوهش پیش رو سعی در معرفی و شناخت معماری فضا، با در نظر گرفتن آثار نائوم گابو و هنری مور که از تاثیرگذارترین هنرمندان هنر مدرن بوده اند دارد. برای این منظور، با روش کتابخانه ای و بررسی تحلیلی توصیفی ، شناختی دقیق از آثار این دو هنرمند بدست آمد و تفاوت ها و شباهت های موجود در آثار آن ها استخراج شد. در نتیجه می توان گفت، گابو و مور، هر یک جداگانه به کشف فضای ذهنی خود، طبیعت و ماهیت عناصر پرداختند و تقلید صرف از طبیعت را کافی نمی دانستند. آن دو، به اهمیت معماری فضای منفی پی بردند و هر یک به شیوه ای، فضا را هنرمندانه شکل می داند اما آنچه که در آثار گابو جلب نظر می کند، آرایش، نظم و اتصال سطح هایی است که حدودی مشخص، همراه با سازمان دهی موزون و ریتمیک فضا دارند، در سوی دیگر مور سعی می کرد تا با خلق فضای پویا و استفاده از فرم های انتزاعی، سوژه مورد نظر خود را تعالی بخشد.

کلیدواژه ها:

معماری فضا ، هنر مدرن ، مجسمه سازی ، قابلیت های بیانی مجسمه سازی