سنجش سطح توسعه یافتگی شهرستان های استان کردستان با تاکید بر مدل موریس

امروزه وجود عدم تعادل ناحیه ای، در اکثر نقاط جهان، به خصوص در کشور های در حال توسعه، به عنوان یکی از مسایل حاد، به آن نگریسته می شود، این نابرابری در بسیاری از مناطق کشور ایران، قابل مشاهده بوده است. لذا هدف اصلی تحقیق حاضر، ارزیابی سطح توسعه یافتگی شهرستان های استان کردستان بوده است، نوع پژوهش به صورت کاربردی و روش تحقیق، توصیفی- تحلیلی بوده است، آمار و اطلاعات مورد نیاز، به دو روش کتابخانه ای و مشاهده میدانی، گرد آوری شده است. بنابراین برای نیل به هدف تحقیق، شاخص هایی را در ابعاد مختلف آموزشی- فرهنگی، بهداشتی- درمانی، اجتماعی- اقتصادی و خدمات نهادی- زیربنایی تعیین و برای هر کدام از شاخص های مورد نظر، مولفه هایی جهت ارزیابی اطلاعات به دست آمده، در نظر گرفته شده است. برای تجزیه و تحلیل اطلاعات، از تکنیک های موریس، تاکسونومی عددی و روش آنتروپی استفاده شده است و همچنین برای ارایه بهتر نتایج درجه بندی شهرستان ها، از نقشه هایی تهیه گردیده که در محیط نرم افزار ،(GIS) طراحی شده است. نتایج تحقیق بیانگر آن بوده است که، عدم تعادل در برخورداری از امکانات و شاخص های توسعه یافتگی، در بین شهرستان های استان کردستان وجود داشته است، به طوری که در در هر سه آزمون، شهرستان سنندج، که مرکزیت سیاسی- اداری استان را نیز دارا می باشد به عنوان توسعه یافته ترین شهرستان استان و شهرستان های دهگلان و سروآباد، در سطوح پایین توسعه یافتگی، قرار گرفته اند.

کلیدواژه ها:

توسعه یافتگی ، مدل موریس ، مدل تاکسونومی عددی ، روش آنتروپی ، استان کردستان