بررسی الگوهای معماری سنتی با رویکردی مدرن در راستای انرژی و توسعه پایدار

میزان مصرف انرژی در جهان در هر دهه به دو برابر افزایش یافته و پیش بینی شده است که طی سال های 2005 تا 2025 ، روند مصرف انرژی در جهان به میزان 54 درصد افزایش خواهد یافت. افزایش مداوم جمعیت، کشور های جهان را بیش از پیش با مشکل کمبود انرژی رو به رو ساخته و حیات بشر را تهدید می کند. ساختمان ها یکی از مهم ترین مراکز مصرف انرژی و آلوده کننده محیط زیست در جهان و به خصوص در کشور ما ایران را به خود اختصاص داده اند در عین حال مصرف بی رویه سوخت های فسیلی با توجه به تخریب های زیست محیطی که در پی دارند، توجه به معماری پایدار وانرژی های نوین در طراحی ساختمان ها را بیشتر کرده است. امروزه تولید انرژی و چگونگی برنامه ریزی آن برای مصرف در ساختمان ها به یکی از چالش های اصلی معماران و مهندسان در امر ساختمان سازی در آمده است. در معماری سنتی ایران توجه به اصول طراحی برای استفاده بهینه از انرژی تولید شده و جلوگیری از اتلاف آن به نحو شاخص و بهتر رعایت می شده است و استفاده از سوخت های فسیلی را به حداقل می رساندند دراین مقاله می خواهیم راهکارهایی را که در معماری سنتی به کار گرفته اند و آنچه را امروزه در قالب توسعه پایدار و روش های نوین می توانیم به کار گیریم را مورد بررسی قرار دادیم تا ضمن تولید انرژی از اتلاف آن نیز جلوگیری کنیم.

کلیدواژه ها:

معماری سنتی ، رویکردی مدرن ، انرژی ، توسعه پایدار