بررسی کلی عملکرد انواع مختلف سیستم های مهاربندهای همگرا و واگرا

آشناترین و مرسومترین سیستم مهاربندی در سازه های فولادی، مهاربند ضربدری هم مرکز CBF می باشد که با وجود سختی مناسب از لحاظ شکل پذیری و جذب انرژی، عملکرد عمدتأ ضعیفی دارد . از سوی دیگر قاب های خمشی MRF با وجود شکل پذیری بسیار بالا، از نظر سختی و کنترل تغییر مکان، به هیچ وجه رفتار مناسبی ندارند . سیستمهایی که بر هر دو مشکل فوق غلبه می کنند، به دو طیف عمده سیستمهای مهاربندی خارج از مرکز EBF و سیستم مهاربندی زانویی KBF تقسیم می شوند . سیستم EBF علی رغم شکل پذیری بسیار عالی، سختی نسبتاً مناسب و تسهیلاتی که به لحاظ ایجاد بازشوها در فرم و نمای معماری ایجاد می کند، به دلیل مشکل ترمیم تیر پیوند Link پس از یک زلزله شدید و مشکلات طرح و اجرای خود پیوند، نقطه ضعفهایی هم دارد. اما در سیستم KBF المان مستهلک کننده انرژی، عضو زانویی است که مانند یک فیوز شکل پذیری عمل می کند و تشکیل مفاصل پلاستیک محدود به آن است. عضوی که تعویض آن (جهت بهره برداری مجدد ازسازه) پس از یک زلزله شدید، سهل تر و عملی تر خواهد بود.در این مقاله، ضمن یک بررسی همه جانبه روی سیستمهای مختلف مهار بندی و بیان نقاط ضعف و قوت هر یک توجهی خاص به سیستم مهار بندی زانویی و خصوصیات عالی و ممتاز این سیستم، خواهیم داشت .

کلیدواژه ها:

مهاربند هم محور ، مهاربند برون محور ، مهاربند زانویی ، سختی ، شکل پذیری ، تغییر مکان جانبی