بررسی اصول پایداری در معماری مناطق گرم و خشک (نمونه موردی: استان یزد)

انسان همواره در طول تاریخ به منظور ایجاد سرپناهی امن برای سکونت سعی در شکل دهی محل زندگی و پیرامون خود با توجه به محدودیت های اقلیمی و اکولوژیک محل در تناسب و سازگاری با طبیعت دارد تا بتواند شرایط مناسبی برای ادامه حیات خویش ایجادکند موضوع توسعه پایدار از مباحثی است که اخیرا در علوم و حرفه های مختلف از جمله معماری و شهرسازی مطرح نشده است . از دیرباز در معمار و شهرسازی سنتی شهرهای ایران عامل اقلیم به عنوان یک پارامتر ویژه در طراحی مورد توجه بوده است نواحی فلات مرکزی ایران ویژگی های منحصر به فردی دارد که از جمله آنها مصالح ساختمانی و حتی روش و ساخت و ساز ساختمان هایشان است تا با کمترین هزینه بتواند شرایط اقلیمی مناسب را برای زندگی خود فراهم آورند ساختار کلی این نوشتار مشتمل بر بررسی اصول پایدار از نظر اقلیمی و محیطی و راهکارهایی که آسایش و آرامش انسان را در محیط زندگی او تامین کند می باشد روش تحقیق به صورت توصیفی بوده و روش گردآوری اطلاعات با استفاده از اسناد و مدارک موجود و مطالعات کتابخانه ای بوده است نتیجه تحقیق نشان می دهد دستیابی به مشخصات اقلیمی مناطق گرم و خشک در ارائه طرح های مناسب و هماهنگ با اقلیم اهمیت فراوانی دارد و می توان از این مشخصات در معماری اقلیمی بهره گرفت.

کلیدواژه ها:

پایداری ، معماری ، اقلیم ، آرامش و آسایش ، گرم و خشک