مقایسه اثر آستاگزانتین و جلبک دونالیلا سالینا (Dunaliella salina) بر میزان کاروتنوئید پوست، پراکسیداسیون لیپیدها و رنگ ماهی سورم (Heros serverus)

زمینه مطالعه: محققین از دیرباز به دنبال جایگزین های مناسبی برای رنگ دانه های صناعی مانند آستاگزانتین بوده اند. هدف: لذا در این تحقیق اصر تجویز خوراکی آستاگزانتین و جلبک دونالیلاسالینا بر میزان بتاکاروتن پوست، رنگ پوست و باله ها و میزان پراکسیداسیون لیپیدهای عضله ماهی سورم (H.serverus) مورد بررسی قرار گرفت. روش کار: به اینمنظور تعداد 135 قطعه ماهی با وزن (27 ±0/5g) به 3 تیمار در 3 تکرار تقسیم شدند: تیمار اول با غذای معمولی (G1) و دو تیمار دیگر به ترتیب با 200mg/kg جلبک دونالیلا (G2) و 200mg/kg آستاگزانتین (G3) تغذیه شدند. بعداز 6 هفته تغذیه از ماهی های هر تیمار عکس دیجیتال، نمونه پوست و عضله تهیه گردید. میزان بتاکاروتن پوست و (مالون- دی-آلدئید) MDA عضله و نیز شاخص های رنگ (*Hue, b*, a*, L و Chroma9 بین تیمارها مقایسه گردیدند. نتایج :میزان بتاکاروتن در تیمارهای G3 و G2 نسبت به G1 افزایش معنی داری را نشان داد (p<0/05). میزان پراکسیداسیون لیپیدی در تیمار G2 و G3 کاهش معنی داری نسبت به تیمار شاهد نشان داد (<0/05). در ناحیه تنه اگر چه بعضی از شاخص های رنگ بهبود یاف ولی تفاوت معنی داری در بین تیمارها مشاهده نشد (p>0/05). در ناحیه باله ها شاخص های *a و Hue در تیمارهای G2 و G3 به ترتیب افزایش و کاهش معنی داری نسبت به تیمار G1 داشتند (p<0/05). شاخص *b در تیمار های G2 و G3 کاهش معنی داری نسبت به تیمار G1 را نشان داد (p<0/05). شاخص Chroma در تیمار G3 افزایش معنی اری نسبت به دو تیمار دیگر نشان داد (p<0/05). شاخص *L در بین تیمارها تفاوت معنی داری را نشان نداد (p>0/05). نتیجه گیری نهایی: طبق نتایج اگرچه تأثیر وسیع، از این جلبک می توان به عنوان یک جایگزین مناسب برای آستاگزانتین استفاده نمود.

کلیدواژه ها:

آستاگزانتین ، بتاکاروتن ، جلبک دوناالیلا سالینا ، ماهی سورم