کنترل زیست شناختی نوزداهای سیاتوستومینه توسط قارچ آرتروبوتریس ا ولیگوسپورا

این مطالعه به منظور تعیین نقش برخی از گونه های گنده روی قارچی جدا شده از مدفوع اسب در کنترل زیست شناختی مراحل نوزادی استرونگلهای کوچک دون خانواده سیاتوستومینه انجام شد. مقابله بین کونیدیای قارچ صیاد آرتروبوتریس اولیگوسپورا و نوزاد مرحله سوم سیاتوستومینه در شرایط آزمایشگاهی و میدانی انجام گردید. این گونه قارچی به میزان 2 پرگنه در (300(cc), 200(cc), 100(cc جداگانه با 300 عدد نوزاد مرحله سوم سیاتوستومینه در سرم نمکی 0/9 درصد موجب کاهش معنی داری (P<0/0001) به ترتیب به میزان 49 درصد، 34 درصد، 37 درصد، در شرایط آزمایشگاهی در تعداد نوزادهای زنده سیاتوستومینه به وسیله انشعابات چسبنده و نیز ا تصال کونیدی های قارچ به کوتیکول نوزاد شدند. به 3 رأس اسب با آلودگی طبیعی به استرونگلهای کوچک نیز به میزان 120، 200، 300 پرگنه قارچ آرتروبوتریس اولگوسپورا خورانیده شد. مدفوع دفع شده دامهای تحت مطالعه در روزهای 0 و 1 و 2 و 3 پس از خورانیدن پرگنه های قارچ جمع آوری گردید. ا ثر قارچ با شمارش تعداد نوزادها در مدفوع کشت شده در مقایسه با مدفوع گروه شاهد (بدون خورانیدن قارچ) مقایسه گردید. نتایج نشان داد که قارچ می تواند ا ز لوله گوارش اسب عبور نماید و زنده بماند؛ و در عین حال موجب کاهش در تعداد نوزادها در اسبهایی که به آنها 250 پرگنه خورانیده شده بود به میزان 90 درصد، گردد.

کلیدواژه ها:

کنترل زیست شناختی ، نوزاد سیاتوستومینه ، اسب ، آرتروبوتریوس اولیگوسپورا