ارزیابی و مقایسه جفتگیری طبیعی و تلقیح مصنوعی در مرغهای مادر گوشتی

به منظور ارزیابی و مقایسه جفتگیری طبیعی و تلقیح مصنوعی در مرغهای مادر گوشتی (آمیخته آرین) و همچنین برای بررسی تأثیر عوامل تعداد دفعات تلقیح در هفته، عمق تلقیح و زمان تلقیح، آزمایش فاکتوریل (3)2 در قالب طرح های کاملاً تصادفی با 3 تکرار (هر تکرار 4 نمونه) به مدت هشت هفته در شرایط پرورشی مزرعه انجام شد. تعداد دفعات تلقیح در سطح یکبار و دوبار در هفته، عمق تلقیح در دو سطح 3 و 5 سانتیمتر و زمان تلقیح در ساعتهای 17 و 19 وسی دقیقه در نظر گرفته شد. بهترین تیمار از لحاظ جوجه درآوری انتخاب و با تیمار شاهد (جفتگیری طبیعی) مقایسه شد. نتایج آزمایش نشان د اد که در طول مدت آزمایش دوبار تلقیح در هفته به طور معنی داری جوجه در آوری بیشتری نسبت به یکبار تلقیح در هفته دارد (p<0/01). میانگین جوجه درآوری در تلقیح با عمق 5 سانتیمتر در سطح 0/05 به طور معنی داری بیشتر از تلقیح با عمق 3 سانتیمتر بود. اثر زمان تلقیح نیز بر میانگین جوجه درآوری معنی دار بود به طوری که تلقیح در ساعت 19 وسی دقیقه درصد جوجه درآوری بیشتری نسبت به تلقیح در ساعت 17 داشت (P>0/01). بهترین تیماری که انتخاب شده بود تیماری بود که مرغها دوبار در هفته، با عمق 5 سانتیمتر و در ساعت 19 وسی دقیقه تلقیح شده بودند. ا ین تیمار با تیمار شاهد (جفتگیری طبیعی) مقایسه شد و مشخص شد که تا هفته پنجم تفاوت بین میانگین های جوجه درآوری دو تیمار در سطح 0/01 معنی دار است و جفتگیری طبیعی جوجه درآوری بیشتری دارد. در هفته ششم تا هشتم تفاوت میانگین ها معنی دار نبود اما در هفته هفتم و ه شتم درصد جوجه درآوری تیمار تلقیح مصنوعی بیشتر از جفتگیری طبیعی بود.

کلیدواژه ها:

مرغهای مادر گوشتی ، جفتگیری طبیعی ، تلقیح مصنوعی ، جوجه درآوری