بررسی رابطه بین جو سازمانی با میزان خلاقیت اعضای هیأت علمی دردانشگاه ها

پژوهش حاضر به منظور بررسی رابطه بین جو سازمانی با میزان خلاقیت اعضای هیأت علمی دانشکده های روان شناسی/علوم تربیتی و حقوق/علوم سیاسی دانشگاه علامه طباطبایی در به روش توصیفی-همبستگی انجام پذیرفت. جامعه آماری این پژوهش شامل اعضای هیأت علمی دو دانشکده روان شناسی/علوم تربیتی و حقوق/علوم سیاسی بود که تعداد آنها 115 نفر بود. نمونه آماری این پژوهش شامل 89 نفر بود که به روش تصادفی ساده انتخاب شدند. ابزار سنجش در این پژوهش عبارت بود از:پرسشنامه جو سازمانی هالپین و کرافت(1963) و پرسشنامه خلاقیت سنج دکتر عابدی(1363). برای تعیین پایایی پرسشنامه ها 25 پرسشنامه اول تکمیل شده انتخاب و با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ ضریب پایایی آن محاسبه شد که ضریب پایایی پرسشنامه جو سازمانی 80% و پرسشنامه خلاقیت 91% به دست آمد. برای تجزیه و تحلیل داده ها ازبرخی شاخص های آمار توصیفی شامل: فراوانی، درصد، میانگین، و انحراف استاندارد و برخی شاخص های آمار استنباطی شامل آزمون همبستگی، ضریب همبستگی پیرسون، رگرسیون چند متغیری،tمستقل و آزمون کولموگروف اسمیرنوف استفاده شده است. نتایج این پژوهش نشان داد که بین روحیه گروهی با میزان خلاقیت با ضریب همبستگی 39%(05/0>P)،صمیمیت با میزان خلاقیت با ضریب همبستگی28%(05/0>P)،علاقه مندی با میزان خلاقیت با ضریب همبستگی 34%(05/0>P)،ملاحظه گری با میزان خلاقیت با ضریب همبستگی27%(05/0>P)، نفوذ و پویایی با میزان خلاقیت با ضریب همبستگی 29%(05/0>P)، و تأکید بر تولید با میزان خلاقیت با ضریب همبستگی 24%(05/0>P) رابطه مثبت معنی دار وجود دارد، اما بین مؤلفه های مزاحمت و فاصله گیری با میزان خلاقیت رابطه مثبت معنی دار وجود ندارد. همچنین نتایج حاصل از روش رگرسیون خطی چندگانه نشان داد که مؤلفه روحیه گروهی از میان سایر مؤلفه های متغیر جو سازمانی با98/0 = βبر خلاقیت در سطح 5% بیشترین تأثیر معنادار را دارد.

کلیدواژه ها:

جوسازمانی ، خلاقیت ، روحیه گروهی ، مزاحمت ، صمیمیت ، علاقه مندی ، ملاحظه گری ، فاصله گیری ، نفوذ و پویایی ، تأکیدبرتولید