مدیریت کاهش خطرپذیری کلانشهر تبریز دربرابرخطرزلزله

موضوع تامین ایمنی شهرها و شهروندان دربرابرمخاطرات طبیعی به خصوص زلزله یکی ازاهداف اصلی برنامه ریزی و مدیریت شهری است و پژوهش درخصوص اسیب پذیری این مناطق و شناخت نحوه مقابله با آن و به تعبیری مدیریت بحران زلزله بسیارلازم و ضروری است باتوجه به این مهم و به منظور مدیریت ریسک و خطرپذیری کلانشهرتبریز دربرابرزلزله و شناسایی تهدیدها فرصتها نقاط ضعف و قوت این تحقیق موردتوجه قرارگرفته است دراین پژوهش سعی گردید مبانی تئوری ها نظریه ها قوانین و سیستم های به کارگرفته شده درسایر کشورها مطالعه شده و براساس اخرین یافته ها و نواوری ها ی موجود درمدیریت بحران راهکارهای عملی برای بهینه نمودن و ارتقا سیستم فعلی موجود مدیریت بحران کلان شهر تبریز ارایه گردد همچنین براساس اطلاعات و داده های جمع اوری شده ازمنطقه موردمطالعه کلان شهرتبریز به تلحیل ج امعی ازوضعیت خطرزلزله پرداخته شد و جهت تحلیل و ازمون فرضیات پرسشنامه ای با 34سوال تهیه گردید و نظرات کارشناسان امر براساس این پرسشنامه درزمینه های گوناگون بااستفاده ازطیف لیکرت و نرم افزار Mini Tab16 تحلیل گردید نتاجی بدست آمده نشان میدهد که براساس رای اکثریت آرا ء و نیز تجارب کارشناسی و مهندسی فرضیات تحقیق رد میشود و یا به عبارتی به علت نیاز گسترده به منابع و اعتبار امکانات سخت افزاری و نرم افزاری و نیز مکان هی اسکان موقت کلانشهر تبریز هنوز به استاندارهای لازم نرسیده است و باید دراینده برنامه های کاهش اثرات سوانح طبیعی به خصوص زلزله دربرنامه ریزی و مدیریت شهری به طور گسترده لحاظ گردد

کلیدواژه ها:

زلزله ، آسیب پذیری ، مدیریت سوانح ، کلانشهرتبریز