بررسی مفهوم محله و باز آفرینی بستر کالبدی فضایی با رویکرد توسعه پایدار (نمونه پژوهش: محله ده ونک)

با پیدایش انقلاب صنعتی، روح زندگی اجتماعی انسانی از محلات شهری رخ بربست و محوریت انسان به عاملی فرعی وشهرها و محلات به مکان های استراحت افراد در راستای پیشبرد اهداف صنعتی تبدیل گردید. دستیابی به محیطیمطلوب و با کیفیت، توقعی است که هر شهروند، از فضای شهری دارد. یکی از مهمترین فضاهای شهری که مردم همهروزه با آن سرو کار دارند، محل زندگی آنها یا محله آنها می باشد. بنابراین برای رسیدن به این شاخص ها سیاست هاییمثل کاهش استفاده از خودروی شخصی، افزایش مسیرهای پیاده محور، حفاظت و احیای محیط های طبیعی، بهبودروابط اجتماعی و تقویت اقتصاد در مقیاس محله بایستی انجام شود تا محله ها به سمت پایداری حرکت کند. محله هایکوچک شهر به عنوان فضای زنده روزمره مردم می باشند که معاشرت نزدیک و روابط قوی بین افراد باعث ایجاد اینمحیط های شهری می شوند و این محلات شهری نقش مهمی در حیات یا زوال شهرها ایفا می کنند، به گونه ای که از بههم پیوستن همین محلات کوچک است که واحدهای بزرگتر پدید می آیند. با توجه به اینکه محله ده ونک دارایپتانسیل های سبز و جاذبه های گردشگری، فرهنگی، تاریخی و گذران اوقات فراغت را داراست می توان با باز آفرینی آن بهفضای شهری مناسب تبدیل نمود.

کلیدواژه ها:

محله ، بازآفرینی ، طراحی شهری پایدار ، توسعه پایدار ، ده ونک