مونته سوری و نظریه های تربیتی او

ماریا مونته سوری (1952-1870 م ) مربی کودکان معلول بود که در خانواده ای مرفه در ایتالیا به دنیا آمد او نخستین دختری بود که در ایتالیا پزشک شد و سرپرستی یکی از مراکز کودکان معلول و بیمار را پذیرفت او در آموزش و پرورش کودکان استثنایی بسیار مفید و کارساز بود و به جای برنامه های اموزشی موجود الگوی جدیدی برای بچه ها ارائه داد مونته سوری مراکزی را برای اجرای برنامه های خود تاسیس کرد از جمله (خانه کودکان) که باعث ایجاد محیطی مناسب و مجانی برای کودکان شد. در این مکان به اموزش و پرورش، بهداشت و رشد اخلاقی و فیزیکی کودکان توجه می شد طبق نظریه مونته سوری نیازهای کودکان را در سه دوره اساسی و اولیه رشد عبارتند از دوره آموزش حرکتی با تجارب عملی زندگی، دوره اموزش حسی یا تربیت حواس و دوره اموزش مهارت های آموزش خواندن و نوشتن. هدف تربیت کودکان خردسال این است که به رشد خودانگیخته شخصیت ذهنی روحی و بدنی ائ کمک شود. آموزش اخلاق و دینی از دوران مهد کودک و کودکستان شروع می شود معلم یا مربی صرفا راهنمایی می کند. در نظام آموزشی مونته سوری مسئولیت آموزش و پرورش کودک، تا حد امکان به عهده خود اوست او کودکان را محدود نمی کرد بلکه در محیطی قرار می داد تا خود را نشان دهند (شعاری نژاد). کلاس های مونته سوری شامل همه گروه های سنی است این تفاوت سنی سبب ایجاد حس تعلق به اجتماع و گروه می شود کودکان در این روش به یک دیگر کمک می کنند. دیوئی (1915) معتقد است تجربیات مونته سوری بسیار فردی بود . در دیدگاه مونته سوری اشیا بهترین آموزگارانند نه اشخاص، این روش موجبات استقلال را فراهم می آورد ولی چیزهای زیادی از قلم افتاده است.

کلیدواژه ها:

آموزش و پرورش ، ماریا مونته سوری ، نظریات ، روش آموزشی