بررسی رابطه حاشیه نشینی با آسیب های اجتماعی در منطقه حاشیه ای آهنگر محله ایزدشهر استان مازندران

مقدمه: محلات حاشیه نشین در تمام نقاط جهان با توجه به ضعف مفرط ساختارهای اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی به یکی از مهمترین مراکز انباشت فقر، عقب ماندگی، بزهکاری، جرم و در نهایت ناامنی بدیل گشته اند به طوری که در حال حاضر آسیب های اجتماعی سهم بالایی از وقوع جرم و جرائم در کشور به حاشیه نشینان اختصاص یافته است. هدف: هدف از این پژوهش بررسی رابطه حاشیه نشینی با اسیب های اجتماعی در منطقه حاشیه ای آهنگر محله ایزدشهر واقع در استان مازندران می باشد جامعه مورد مطالعه ساکنین مناطق حاشیه ا ی کتی یا، آهنگر محله و شعبان آباد ایزدشهر بوده که آیا رابطه معناداری بن منطقه حاشیه نشین و آسیب های اجتماعی وجود دارد یا خیر؟ روش مطالعه و جامعه اماری: این پژوهش میدانی به روش پیمایش و همچنین استفاده از روش تحقیق اسنادی می باشد جامعه آماری پژوهش شامل 130 نفر از ساکنان منطقه حاشیه نشین آهنگر محله و کتی یا ایزدشهر می باشد که به صورت تصادفی انتخاب شده اند تکنیک جمع آوری داده ها پرسش نامه بوده است و از روش های آماری جدول دو بعدی و پیرسون نوع رابطه میان متغیرها به دست امد. نتایج: عوامل به وجود اورنده جرم در نقاط مختلف یکسان نیست و مناطق از نظر نوع جرم، شدت و ضعف، تعداد و نیز از نظر عوامل اثربخش با یکدیگر متفاوت هستند این تفاوت ها و اختلاف ها را می توان در شهرها و روستاها و حتی محله های مختلف یک شهر هم مشاهده کرد بر هر محیطی یک سلسله عوامل محتلفی چون: شرایط جغرافیایی و اقلیمی ، وضعیت اجتماعی و اقتصادی ، شرایط و موقعیت خانوادگی، تربیتی و شغلی ، طرز فکر و نگرش خاص. مسلما هر یک از اینها در حسن رفتار یا بدرفتاری افراد بی اثر نیست. از این رو محیط اجتماعی تاثیر فراوانی در ارتکاب جرم دارد. به اعتقاد پژوهشگران حاشیه شهرها بیش از دیگر مناطق زمینه ساز گسترش جرم زایی است اما یافته های این پزوهش نشان می دهد که رابطه معناداری بین مناطق حاشیه و آسیب های اجتماعی وجود ندارد همچنین می توان چنین نتیجه گرفت که در سایر مناطق شهر می تواند آسیب های اجتماعی با شدت بیشتر اتفاق بیفتد.

کلیدواژه ها:

حاشیه نشینی ، آسیب های اجتماعی ، ساختارهای اجتماعی ، جرم