تاثیر غلظتهای مختلف قند ساکارز به عنوان الیسیتور بر میزان پلی ساکاریدها و قندهای محلول در کشت کالوس گیاه Lycium barbarum

ا Lycium barbarum گیاهی متعلق به خانواده سیب زمینی است.فواید آن در عملکرد کبد،کلیه،بینایی و ضد پیری به اثبات رسیده است. همچنین مطالعات انجام شده تاثیر این گیاه دارویی را بر کنترل گلوکز در دیابت،گلوکوما،تنظیم سیستم ایمنی و فعالیت ضد توموری نشان میدهد. در بین ترکیبات شیمیایی مورد بررسی گیاه، گروهی از قندهای متصل محلول در آب میوه مرسوم به LBP مورد توجه واقع شده است. با هدف غنی سازی مقدار پلی ساکاریدها و قندهای محلول این گونه در محیط کشت در شیشه ،در این پژوهش محتوای ترکیبات مونوساکارید و پلی ساکارید در کالوس برگ لپه ای Lycium.barbarum که در محیط MS پایه به همراه غلظتهای 15gr/l و 30gr/l و 60gr/l از ساکارز و تیمار هورمونی BAP:0.5 mg/l و 2،4-D: ا 1mg/l رشد یافته بودند عصاره گیری و محتوای ترکیبات پلی ساکاریدی و مونوساکاریدی آن به روش فنل سولفوریک اسید تعیین شد.نتایج نشان داد که بیشترین میزان مونوساکارید متعلق به تیمار 60gr/l و به مقدار (518.23 میلی گرم در گرم وزن خشک ) و بعد از آن به ترتیب تیمار 30 و 15 از ساکارز با مقادیر 142.03 و 30.4 میلی گرم در گرم وزن خشک بودند. بیشترین محتوای پلی ساکاریدی متعلق به کالوس تیمار 60gr/l و به مقدار (170.75 میلی گرم در گرم وزن خشک) و بعد از آن به ترتیب تیمار الیسیتور 30 و بعد 15 با مقادیر (24، 76 و 30 میلی گرم در گرم وزن خشک) بودند.بر اساس نتایج آماری محتوای پلی ساکارید و قند محلول استخراج شده از کالوس در 0تیمار مختلف از غلظت ساکارز در سطح احتمال 0.05>p معنی دار بود.

کلیدواژه ها:

ا Lycium barbarum ، کشت بافت ، مونو ساکارید ، پلی ساکارید ، الیسیتور ، ساکارز