بررسی تحریم یکجانبه جمهوری اسلامی توسط آمریکا و غرب از منظر حقوق بین الملل

استفاده از ابزارهای مالی و اقتصادی، همواره یکی از روش های مؤثر نظام سلطه ی بین الملل در گسترش دامنه ی نفوذ خود در کشورهای هدف بوده است. در این راستا، دولت های استفاده کننده از اهرم های فشار و به تعبیری شمشیر داموکلس، برای وادار کردن ملت ها به تغییر رفتار مورد انتظار خود بهره می جویند.ایران نیز در دو سده اخیر و به خصوص در 35 سال گذشته همواره با این رفتار دولت مردان غربی مواجه بوده است. بعد از جنگ جهانی اول تعداد 183 تحریم اقتصادی إعمال شده که 140 مورد آن توسط آمریکا صورت گرفته است . تحریم اقتصادی در حقوق بین الملل وسیله ای برای فشار به یک کشور است تا به رعایت تعهدات خود باز گردد، لیکن این وسیله گاه به علت منافع سیاسی یک کشور مورد سوء استفاده قرار میگیرد. اهمیت پی برددن به قانونی بودن یا نبودن تحریم و همچنین استفاده روز افزون کشورهای قدرتمند از این روش علیه کشورها ضرورت بررسی و کنکاش در این مسئله را نشان می دهد. البته در میان سکوت و بی توجهی سازمان ملل، جمهوری اسلامی ایران می تواند آغازگر روند اعتراض آشکار به رویه غیرقانونی تحریم ها باشد. تجربه ایران اسلامی طی سال های اخیر در گفتمان سازی در عرصه بین المللی نظیر مدیریت مشترک جهانی، خلع سلاح و جهان بدون تروریسم و امثال آن می تواند در شکل گیری نهضت جهانی نفی تحریم ها موثر باشد. این مقاله در نظر دارد از طریق روش تحلیل علمی و بهره گیری از پژوهش های موثق بااستناد به مدارک معتبر و متفن و رویه های قضایی مراجع بین المللی اثبات کند که آیا بین مقوله تحریم و عناصر حقوقی وابسته به آن در حقوق بین الملل و حقوق بشر سنخیت و ارتباط منطقی وجود دارد یا خیر.در این مقاله بااتکاء برآموزه های بین المللی و ابتناء براستدلالات حقوقی و سیاسی میزان مشروعیت تحریم های امریکا و غرب علیه جمهوری اسلامی ایران را مورد واکاوی و بررسی قرار داده است

کلیدواژه ها:

آمریکا- تحریم جمهوری اسلامی ، جامعه جهانی ، حقوق بین الملل- دموکراسی ، غرب